Soms komt er zoveel op je af dat je het even niet meer ziet zitten. En nu de buurjongen die d.j. is en zijn muziek keihard heeft aanstaan, het weer omgeslagen is naar herfstachtig met harde wind en regen, wordt het chaos in mijn hoofd. Ik moet dit nog, ik moet dat nog, maar na een hectische week heb ik behoefte om op de bank te gaan liggen. Het is zo gemakkelijk om er aan toe te geven, maar met die harde muziek zal er van slapen niets terecht komen.
Er komt nog een drukke tijd aan. Daarvoor wil ik uitgerust zijn. Ik moet mijn manuscript Juf Zebrahoek vervolmaken, schrijven voor de bundelschrijfgroep en de boekschrijfgroep, piano spelen, want anders kom ik niet verder. Er liggen veel klussen op me te wachten zowel binnen als buiten.

Ik ga een lijstje maken met alles wat ik moet doen en dan een voor een afwerken.
Allereerst wil ik er een paar dagen tussenuit. Even opladen, bijvoorbeeld uitwaaien op het strand, over de golvende zee staren met mijn eigen gedachten. Niets doen. Het lijkt me heerlijk.
Daarna zien we wel weer verder.