Een bewogen week is achter de rug. Het was een intens verdrietige week. Gisteren heb ik zo goed en zo kwaad als het ging de draad weer opgepakt. Ik heb me op de tuin geworpen om mijn gedachten te verzetten en mijn emoties onder controle te krijgen.
De voor mij eigenlijk veel te grote tuin vergt veel onderhoud. Maar ik heb er lol in. Ik zie de tuin opknappen en mooier worden.
Vanmorgen was ik in het tuincentrum, een hele bekende bij mij in de buurt. Het was niet moeilijk een keus te maken uit de enorme hoeveelheid mooie planten. Ik had van tevoren mijn keus al bepaald. Mijn kar was dan ook snel gevuld met lavendel en anjertjes vanwege de heerlijke geur en asters en geraniums ter opvulling van kale plekken. Alleen bij de vijverbenodigdheden had ik tijd nodig om uit te vogelen wat goed was voor mijn op erwtensoep lijkende vijverwater. De vissen hebben er geen hinder van. Zij planten zich lustig voort. Alleen kan ik er niet van meegenieten, want de groene soep belemmert mijn zicht. Het enige wat ik zie is Bertha, de 45 jarige schildpad die bij zonnig weer op de vijverrand zit. Die bekijkt alles met een traagheid en vindt het prima dat ik rondscharrel. Ze is aan mij gewend, komt ook op mijn stemgeluid af. Ik heb duur spul gekocht om de vijverbodem schoon te laten worden door bacteriën die slib en uitwerpselen van de vissen opeten. Eet smakelijk. Het water moet daardoor helder worden. 5 dagen moet ik het gebruiken en dan gaan er planten in die het water helder houden. Sinds ik hier woon, ben ik al aan het tobben met de vijver. In mijn vorige tuin bij mijn vorige huis, hadden we nooit problemen. Waarom dan hier wel? Ik ben benieuwd wat het wordt.
De nieuwe planten zet ik in de tuin. Terwijl ik er mee bezig ben komen de eerste bijen al op de asters af. Ik heb de plant nog in mijn handen en de bij, nou ja, eigenlijk een hommel doet zich gretig te goed aan het spul wat hij uit de bloem zuigt. Ik kijk er vol verwondering naar.
Ik zie hoe de planten die ik van mijn schoonzus kreeg, aanslaan. De planten waren teveel in haar tuin die er altijd uitziet als een kleinparadijs voor vlinders, vogels, bijen en al wat op haar bloemenpracht afkomt. Een kleine stadstuin, maar zo mooi en zo goed nagedacht erover. Zij had groene vingers. Ik ben meer van de artistieke kant, mooie hoekjes bedenken en even zo vaak weer veranderen. Alles met spullen die gerecycled worden.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik me door dat gewroet in de aarde en het gesjouw met van alles een gelukkig mens voel. Schoonzus zou met bewondering naar mijn creatieve bedenksels kijken. Wie weet misschien vanuit een ander universum.
Nu is het tijd om uit te rusten. Mijn gezicht gloeit door de zon en mijn rug protesteert. Maar wat heb ik een voldaan gevoel.
Een extra note: Schoonzoon vind de roze bloemen op de foto afschuwelijk lelijk. Hij rilt ervan als hij er naar kijkt. Laat mijn tuin nou vol staan met die bloemen. Ik vind ze prachtig en de insecten zijn er gek op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten