De theatervoorstelling over zijn leven beleefde zijn première en krijgt een mooie recensie. Hoe kan het ook anders. De krant noemt het theaterstuk ‘Manifest van het leven’.
Vroeger tijdens mijn middelbare schooltijd was ik gek op Ramses. Ik verzamelde alles wat er over hem geschreven werd. Ik fantaseerde er op los, deed alsof ik contact met hem had, wat helemaal niet zo was maar ik wist het aardig geloofwaardig over te brengen. En mijn verhaal betekende aanzien op school. Mijn schoolagenda was volgeplakt met foto’s. De aanblik daarvan bracht me van mijn stuk. Een klasgenootje wist mij te vertellen dat haar broer regelmatig contact had met Ramses en ik geloofde haar blindelings. Dus werd zij mijn vriendin want haar vriendschap zou betekenen dat ik weer een stapje dichter bij Ramses kwam. Zijzelf had niet zoveel met Ramses, zij was idolaat van Peter Koelewijn en van Gene Pitney. Die zeiden mij niet zoveel, dus hoefden we ook niet jaloers op elkaar te zijn. Dat was een fijne situatie en we konden elkaars fantasieën delen. Dat maakt onze vriendschap hecht en erg interessant. We waren pubers met gierende hormonen. Het waren de jaren 60 en er gebeurde veel, provo’s, rellen in Amsterdam bij het lieverdje. We wilden er graag bij horen maar durfden niet. We waren toch wel brave meisjes, zo groen als gras. Het bleef bij fantaseren over van alles wat we eigenlijk niet durfden. Ik wilde in contact komen met de broer van mijn vriendin maar hij zag me niet staan. Ik durfde hem niet aan te spreken, draaide een beetje om hem heen en tja, dan gebeurt er niets. Hoe kon ik nou ooit in contact komen met Ramses? Mijn hoop sloeg de bodem in toen de broer van mijn vriendin verkering bleek te hebben. Daar ging al zijn aandacht naar uit. Ramses werd onbereikbaar. De verliefdheid voor Ramses ging voorbij maar ik bleef hem wel volgen.
Alle verzamelde knipsels heb ik tijdens een opruimwoede weggegooid, evenals mijn filmsterrenplaatjes en andere verzameldingen. Maar Ramses hield een plaatsje diep in mijn hart. En telkens als ik beelden van hem zag op de televisie, of iets over hem las in krant of tijdschrift, maakte mijn hart weer een sprongetje. Ramses was mijn onbereikbare geheime jeugdliefde. Het was intens, vol verlangen maar ook verdrietig omdat het nooit wat zou worden. Later heb ik de ware liefde gevonden en ben ik heel veel jaren intens gelukkig geweest, tot de dood ons scheidde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten