Op zoek naar de schat in mijn hart.
Ik ga in een diepe ontspanning en zie mijn hart voor me. Mijn hart heeft een poort en die gaat open. Ik stap mijn hart binnen.
In mijn hart stroomt een waterval vol flonkerende kristallen. Aan weerszijden zijn rotsblokken van kristal. Mijn hart is een rode holle ruimte. Het is prachtig om te zien. Ik voel liefde en warmte. Wat wil het me zeggen?
Willen de spiegeltjes van de kristallen me ieder afzonderlijk zeggen: “Kijk wie je bent, kijk hoe je bent en wees daar tevreden mee.” De kristallen blijven in mijn hart stromen.
Iedere keer als ik negatief naar mezelf kijk moet ik teruggaan naar het binnenste van mijn hart om mezelf in de flonkerende kristallen te bekijken. Zo flonkerend zal ik zelf worden, vol zelfvertrouwen. Mijn tevreden spiegelbeeld zal zich vast zetten in de kristallen en zich hechten aan de rotsformatie. Dit mag zich herhalen net zo lang als nodig is. Totdat ik rotsvast in het leven sta. In mijn hart ligt mijn zelfvertrouwen en een positief zelfbeeld opgesloten. De poort heeft zich geopend om me vrij te maken van allerlei sombere gedachten dat mijn spiegelbeeld regelmatig bij me oproept. Ik zal vlinderend door het leven gaan, deuren zullen voor me open gaan, het universum zal me op de goede weg helpen. Vlinders zullen voor me uitfladderen, vogels zullen voor me uitvliegen en tsjilpen dat ik er mag zijn, dat ik op de goede weg ben naar een fantastische toekomst.
Dat is de schat die verborgen ligt in mijn hart en ik heb hem gevonden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten