Wishful thinking

 Het is steeds heerlijk lenteweer, maar 's morgens word ik wakker in een koude slaapkamer. Ik blijf dan meestal nog in bed liggen, om nog even de warmte van mijn bed vast te houden. Dan lig ik te mijmeren over van alles. Ik maak plannen. Ik bedenk wat ik wel en niet wil. Zo vroeg ik me af of ik nog wel wil schrijven.  Ik zit in een writersblock en vraag me af of ik eigenlijk wel een schrijver ben. Ik ben er niet uit. 

Ik krijg regelmatig feedback op mijn schrijfsels en daaruit blijkt hoe persoonlijk lezen is. De een houdt van de ene stijl de ander weer van een andere stijl. Ik houd niet van ik-verhalen. Vond ik vroeger als kind al niks en dat is altijd gebleven. Ik schrijf graag verhalen voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Terwijl ik me nog eens omdraai onder mijn warme dekbed dwarrelt een kakofonie van gedachten

door mijn hoofd. Zo wordt heel wat gemijmerd. Maar het is nog steeds een warboel. Mijn andere hobby's heb ik een beetje verwaarloosd en die wil ik ook graag weer oppakken. Maar mijn grootste wens is toch om het manuscript dat ik volgeschreven heb met  memoires, zowel autobiografisch als fictief, om te zetten in een boek en te publiceren.  Ze zeggen dat je groot moet dromen, je wensdroom de wereld in moet sturen en dat er dan een grote kans is dat er een klein wonder gebeurt. Ik geloof in wonderen. dus als ik dit bericht post, dan verspreidt mijn droom zich. Noemen ze dit nu wishful thinking????

Spiegelbeeld

Ondanks alle ellende die over je heen komt in de krant en op de televisie kan ik het aardig van me afzetten. Dochter was hier net en vroeg hoe het met me ging. 

Ik antwoordde: 'Ups and downs. Het is niet altijd leuk, maar ik kan snel schakelen. Want wat heeft het voor zin om je constant druk te maken over iets, waar je zelf niets aan kan veranderen. Mentaal ben ik sterk. Dat hoorde ik al toen ik jaren geleden verpleegkundige werd en dat is altijd zo gebleven. Maar als er dan een dip komt, is het heerlijk om daar even in te zwelgen, even meelij met jezelf te hebben om jezelf daarna weer toe te spreken van kop op, je bent sterk en dan bij voorkeur tegen je spiegelbeeld. Gegarandeerd dat je er om moet lachen. En het laat meteen je sombere gedachten verdwijnen. Dat lucht op en je kunt weer verder.' ' En zo hoort het ook, heel goed van je.' antwoordde dochter.

 Ondanks alle nare berichten die ik in de krant lees, probeer ik toch te genieten van het mooie weer en de ontluikende natuur. Ik maak me zorgen maar hoop ook dat er snel een einde komt aan de oorlog. Waarom moeten mensen toch steeds weer een oorlog ontketenen. Waarom kunnen we niet gewoon in vrede leven, ieder in zijn eigen land en tevreden zijn met veel dingen. Al die slachtoffers, die onschuldig omgekomen zijn, is toch te verschrikkelijk voor woorden. En al die ontheemde mensen die een veilige plek zoeken. Het zou niet nodig moeten zijn. Ik begrijp het niet. Waarom moeten mensen die veel macht hebben, steeds maar meer willen. Koste wat kost hun doel willen bereiken, geen rekening houdend met onschuldige mensen die fijn willen leven op de plek die ze koesteren. 'Gooi maar een bom, vuur maar een allesverwoestende raket af.'  Wie bedenkt dat? Zoveel slachtoffers, hoe kan iemand dat voor zichzelf verantwoorden. Ik begrijp er niets van. Ik denk aan het gezegde: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Ik zit gewoon tegen mijzelf te praten en noteer meteen wat ik denk.

Over de oorlog via de spirituele weg.

 Ik ben in staat om via automatisch schrift contact te maken met het universum. Ga dit niet zelf proberen, want dan kan het helemaal fout gaan. Voor mij was automatisch schrift een onderdeel van een mediumtraining.

Bericht:

De oorlog in Oekraïne sleept lang door. Het gaat maandenlang duren, maar alleen Oekraïne zelf wordt hard geraakt. Wel krijgt iedereen er last van. Vooral mentaal door alle gebeurtenissen die langs komen in beelden op de televisie en in de kranten. Maar ook ontstaan er tekorten aan allerlei producten zoals granen en zonnebloemolie, maar zal niet leiden tot een hongersnood zoals sommigen voorspellen. Op veel fronten is Nederland zelfvoorzienend. President P verliest langzaam zijn controle en daardoor de macht. Hij probeert van alles om de oorlog te winnen, maar helaas zal hij de grote verliezer zijn.

Alle gevangenen komen weer vrij. De strijd wordt gestaakt. Er zal veel tijd nodig zijn om alles weer op te bouwen. Nederland blijft gespaard. maar merkt het wel in de portemonnee. De meeste vluchtelingen gaan weer terug naar Oekraïne om te zien wat er van hun bezittingen over is. Ik kan niet zeggen wanneer omdat tijd in dit universum niet bestaat. De bevolking buiten Oekraïne  moet op hun uitgaven letten. Luxe dingen kunnen beter even blijven liggen anders ontstaan er geldproblemen. Het is zwaar allemaal, maar niet uitzichtloos. Houd moed, laat angst niet je leven bepalen, ga niet lopen klagen, maar probeer je lot te dragen.Er komt een dag dat alles weer oké is. De coronaperiode liet je al voelen wat het is om beperkt te zijn. Daardoor kan je de gevolgen van deze oorlog beter dragen.

Tot zover dit bericht. De tijd zal leren hoe het verder gaat. 

Wat mij bezig houdt.

 In deze periode van het leven denk ik: Waar sta ik in het leven en waar wil ik nog naartoe?

Ik ben niet ontevreden over mijn leven dat echter me ligt. Maar de toekomst baart me zorgen; corona dat nog niet verdwenen is, de oorlog in de Oekraïne. Wat nou als en eer nucleaire bom ontploft. Mijn opa zei altijd, door wat hij in een boek met voorspellingen gelezen had, dat er een derde wereldoorlog komt, maar dat die in het middenoosten uitgevochten wordt en dat de hele wereld er last van zou hebben. Dat blijkt nu al, inflatie, vluchtelingen, hoge energieprijzen, dure autobrandstof. En niet te vergeten  de getraumatiseerde vluchtelingen die hulp en onderdak nodig hebben.

Geen idee wat de toekomst wordt. Wat is belangrijk. Ja, Vrede, maar die lijkt onmogelijk. Vrede in jezelf is ook lastig, want je komt in opstand door al die vreselijke berichten en je voelt de stress vermeerderen. Concrete plannen maken lijkt moeilijk met de dreiging die boven de hoofden hangt. Vooralsnog ben ik tevreden met mijn leven tot nu toe. De stress probeer ik om te zetten in energie en ik blijf hoop houden op een goede afloop. Mijn leven kabbelt al enige tijd. Kabbelen geeft ook rust. Het hoeft niet altijd groots en meeslepend te zijn om het zo maar te noemen. Een rustig leven hou je het langste vol. Belangrijk is om niet door stress onder te gaan. En je moet vooral dingen  doen die je leuk vindt. Dat leidt gedachten af en zo houd je de stress onder controle. En daar ben ik dus mee bezig. 

Ik blijf hopen dat er snel een einde komt aan de oorlog in Oekraïne. Iedereen is bereid om slachtoffers van de oorlog te helpen. Een mooi gebaar. Saamhorigheid brengt je ver.