Herinnering

Inhoud verhaal Alice in Wonderland;

Alice luistert naar een verhaal door haar zusje voorgelezen. Ineens ziet ze een wit konijn. Hij heeft haast en Alice loopt hem achterna. Plotseling valt ze heel diep naar het midden van de aarde. Dan gebeuren er de raarste dingen. Ze ontmoet een rups, een roze kat en meer vreemde figuren. Ze blijft zoeken naar het witte konijn en vindt hem terug bij de koningin en het leger van zwarte en rode speelkaarten. Omdat Alice geen spelletje met de koningin wil spelen, wordt de koningin boos en stuurt het kaartenleger op haar af. Dan hoort Alice de stem van haar zusje en wordt ze wakker.

1958 Ballet Alice in Wonderland.

Ik volg al enkele jaren balletlessen in een provinciestad als ik mee mag doen aan een groot ballet in een toneelzaal; Alice in Wonderland. De eigenares van de balletschool zal de rol van Alice dansen en leerling Han Ebbelaar, later een wereldberoemd balletdanser, de rol van het witte konijn. De rest van de rollen wordt verdeeld onder de andere leerlingen van de balletschool. Ik krijg de rol van rode speelkaart, terwijl mijn zus de zwarte speelkaart gaat dansen.
De voorbereidingen zijn in volle gang. Er worden kostuums gemaakt. Het witte konijn ziet er indrukwekkend uit. Er doet zich een probleem voor. Voor de zwarte kaarten zijn zwarte balletmaillots te verkrijgen, maar rode maillots zijn er niet. De balletlerares vindt er iets op. Als de moeders van de kinderen die de rode kaart dansen op de markt een witte lange mannenonderbroek kopen, de gulp dichtnaaien en hem daarna in een rood verfbad doen, dan is het probleem opgelost. Zo gezegd, zo gedaan. Het resultaat mag er zijn.
Tijdens de generale repetitie mag ik mijn kostuum voor het eerst aan. Ik geniet van alle balletdansers vanuit de coulissen. Aan het einde van het ballet komt het kaartenleger in actie. Ik voel me trots. Alleen voel ik dat er iets gebeurt met mijn rode geverfde lange onderbroek. Hij rekt uit, maar gaat niet meer terug in model. Tijdens de volgende voorstellingen rekt hij nog meer uit. Er komen ‘knieën’ in.
Na afloop van de serie voorstellingen starten de normale lessen weer. We moeten er een heel eind voor lopen. De balletschool ligt aan de rand van de stad en fietsen hebben we niet. Mijn zus mag voortaan de lessen volgen in haar zwarte balletmaillot en ik moet de rode lange onderbroek dragen. Dat vind ik niet leuk. Na verloop van tijd is de rek er helemaal uit, het rood verkleurt naar een gore gele kleur op de plaatsen waar het tricot met elkaar in aanraking komt tussen de bovenbenen. Net alsof je in je broek hebt geplast en het hebt laten opdrogen. Eigenlijk schaam ik me voor die malle rode geverfde onderbroek en ben jaloers op de zwarte maillot van mijn zus. Zij ziet er zo mooi uit . Ik dans in die broek tot de gaten er in vallen en dat is ook meteen het einde van mijn balletcarrière omdat ik een keuze moet maken; balletles of zwemles. Er is te weinig geld om beide te doen. Ik kies voor zwemles, omdat ik bang ben dat ze me raar zullen vinden op school als ze horen dat ik aan ballet doe. Ik ben gezakt voor mijn zwemdiploma en daarmee stoppen de zwemlessen. Het komt niet in me op om naar ballet terug te gaan. Het wordt ook niet gestimuleerd omdat het te duur wordt in een gezin met vijf opgroeiende kinderen. Het ballet is en blijft een mooie herinnering