woensdag 2 juni 2010

Pinksteren

We hebben het Pinksterweekend weer achter de rug, doorgebracht met twee gezinnen en de aanhang. We kamperen al voor de 40e keer met elkaar. Alleen is de basisgroep om het zomaar te noemen, behoorlijk uitgedund. We zijn gestart met vier gezinnen, helaas zijn de afgelopen tijd drie mannen weggevallen waaronder Charl en de enige overgebleven man en zijn gezin hebben afgehaakt omdat de sfeer niet meer hetzelfde is. Mijn caravan staat op een stadscamping. Op vrijdag verschenen de eerste familieleden en op zaterdag de rest.
Zaterdag is de dag dat er gezamenlijk gebarbecued wordt. Het was een heel gesleep met stoelen, tafels en etenswaren. De hele dag was het warm maar tegen etenstijd kwam er een frisse wind opzetten vanuit het IJsselmeer. Nicky kreeg een aanvaring met een neef. Hij maakte een opmerking die helemaal verkeerd aankwam en dat maakte Nicky helemaal overstuur. Ze wilde meteen naar huis. Er was veel overredingskracht voor nodig om haar over te halen te blijven, maar ze hield voet bij stuk. Het zou een enorme domper zijn als ze zou gaan, want dan zouden man en kinderen meegaan. Een gesprek met de neef hielp niet. Tante Margriet die ook een dagje aanwezig was, wist haar over te halen. Er moest wel even flink gepraat worden en tante Margriet kon dat heel goed. Nicky bedaarde en bleef. Anders had ik niet geweten wat we moesten doen. Alles stond klaar voor de barbecue en door de kwestie was de vraag ; moeten we als familie bij elkaar gaan zitten of voor onze eigen caravan blijven. We zijn bij elkaar gaan zitten en dat was goed. Nicky pruttelde dat nu iedereen vast dacht dat zij altijd problemen veroorzaakt. Barbara zei dat haar broer een knorrepot is met een bepaald soort humor. Daarmee moet je leren omgaan. Nicky was enigszins opgelucht dat het gedoe niet alleen aan haar lag. Ze ging aan tafel zitten uit het gezichtsveld van de neef en het werd gezellig alhoewel Nicky toch nog wel erg gestrest was.
Al met al was het een heerlijk weekend met veel geluier. De zon scheen volop. We zochten dan ook regelmatig een plekje onder de parasol. De kleintjes vermaakten zich uitstekend met water. Kleine Liam lag op een kleed en daar ging hij absoluut niet vanaf want dat kriebelende gras vond hij doodeng.
Eten koken was een uitdaging. Ik stond in een bloedhete caravan een maaltijd te bereiden voor zeven personen. Op zo’n moment ben ik multitasking. Logistiek zat het best goed in elkaar en de maaltijd viel in de smaak. Er werd in de caravan afgewassen op de ouderwetse manier; teiltje sop en een afwasborstel. Dat leverde gemopper op maar ook werd ontdekt dat je tijdens het afwassen hele goede gesprekken kunt hebben met elkaar.
Vince trad op als mediator. Hij vroeg zich af waar het gezellige familieweekend gebleven was. Hij voelde de spanning onderling en ging maar eens informeren of we nog gezamenlijk koffie gingen drinken want dat zag er niet erg naar uit. En ja, we gingen samen koffie drinken en dat was goed en zo hoorde het ook. Ik begreep dat de familie over de kwestie gepraat had en de gemoederen gesust waren. Het weekend was gered.
Er kan altijd iets gebeuren tijdens zo’n weekend. Je kunt nu eenmaal niet met iedereen een click hebben. Belangrijk blijkt toch weer dat je er over moet praten. Anders blijft het broeien.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten