Zomerweer

Ik was zo moe door alle drukte deze week dat ik het grootste gedeelte van de zondag heb geslapen. Het warme weer is een beetje aan mij voorbijgegaan. Maar nu doe ik dan toch de terrasdeuren open. De zon is bijna weg uit de tuin en dat geeft een aangename koelte. De schildpad komt hongerig naar de vijverkant gezwommen en krast met zijn poten tegen het vijverfolie alsof hij wil zeggen: “Krijg ik nou nog eten?”Als het zo warm is wordt hij actiever en heeft dan meer voedsel nodig. De vissen profiteren ervan mee.
Er staat weer veel onkruid tussen de stenen. Ondanks het droge weer groeit het als kool. Ik kijk naar de plantenbak met aardbeien. Er zat een hele grote bijna rode aardbei aan de plant en die is nu weg. Wie zou die opgegeten hebben? Stiekem verdenk ik mijn zoon. Gisteren waren de kinderen en kleinkinderen aanwezig om mijn verjaardag te vieren en we zaten heerlijk in de schaduw in de tuin. En ja, dan zou je oog wel eens kunnen vallen op zo’n heerlijke sappige rode aardbei...
Er is geen wind. Overal hoor ik stemmen vandaan komen en ruik heerlijke barbecuegeuren. Dat betekent gezelligheid. Ik word emotioneel en besef weer dat ik toch maar alleen ben. Niks lekker buiten zitten met een gesprekspartner. Tja, ik mis gewoon mijn maatje. En om nu weer naar de kinderen te gaan dat wil ik niet. Zij hebben ook een eigen leven. Ik verman me en begin driftig onkruid uit de plantenbakken te trekken. Ik schrik als ik ineens een oprukkend mierenleger zie, richting terrasdeuren. Oh, als ze maar niet binnen komen. Ik ga snel naar mijn keukenkastje met kruiden en vind daar een potje overjarige speculaaskruiden. Daarin zit onder andere kruidnagel en als mieren ergens een hekel aan hebben dan is het kruidnagel. Ik strooi het rijkelijk voor de deuren waar de mieren lopen en ik zie meteen de mieren rechtsomkeer maken. De mierenoorlog heb ik gewonnen. In een bak met water spartelt een nachtvlinder. Hij is kansloos. Die weet ik te redden. Hij beweegt even met zijn vleugels alsof hij zich uitschudt en vliegt weg. Zo! Tijd voor een kopje koffie in de tuin bij de vijver met de waterval aan. De vogels fluiten en ik besef dat de gezelligheid in mijzelf zit. Als je blij bent met jezelf, ben je een leuker persoon voor anderen. Met die wijsheid drink ik mijn koffie op. Lekker!

Mijn indianennaam

Op de een of andere manier voel ik me verbonden met de indianen. Als ik mijn naam zou veranderen in een indianennaam dan zou het blauw licht worden. Waarom. Ik heb eens gehoord van een medium dat ik vaak door blauw licht omgeven ben. Ooit ben ik indiaan geweest en de voorouders zijn regelmatig bij me. Ik ben gevoelig voor drums. Het maakt heel veel bij me los en als ik rustig lig met mijn ogen dicht, dan zie ik vaak indianentaferelen voor me. Ik ben gek op veren , maar dan wel veren die ik in de natuur vind. Ik houd van mooie stronken en van weidse uitzichten. Ik ben jaren terug in Amerika in een indianenreservaat geweest en was erg onder de indruk van de leegte met af en toe een plek met pioniershuizen, (lijken veel op een stacaravan). Daar woonden indianen. Op eenzame plekken zag ik ronde hutjes bestemd voor de rituelen en ik had er graag willen kijken. Indianen zag ik niet, alleen in het hotel. Dat werd gerund door indianen maar ze waren niet erg toegankelijk.
Ik heb gedanst met afstammelingen van de Hopi indianen en dat was indrukwekkend. Dus de indianennaam blauw licht klinkt niet vreemd in de oren.

Terwijl ik dit schrijf. Krijg ik contact met Malakerre, mijn indiaanse gids. Hij zegt:
Blauw licht past bij jou. In indianentaal zou het zijn Nelooptake. Je hebt inderdaad blauw licht om je heen en dat betekent dat je veel contact hebt met het universum. Ie indiaanse voorouders zijn vaak bij je en geven je raad en wijsheid naast je hoofdgids en de andere gidsen die je begeleiden. Het is waardevol voor jou je roots te kennen en dat verklaart ook heel veel. Je zult altijd mensen willen helpen, je houdt van de natuur, je houdt van trommels en je bent graag met mensen buiten. In afzondering kun je heel goed tot jezelf komen. Dat deed je ook toen je tot onze indianenstam behoorde. Ik was je broer en heb je veel geleerd. Ik wil je nog meer leren en gelukkig sta je er nu voor open. Je weet precies wat je moet doen. Nu niet meer twijfelen. Heb geduld. Ik zal je helpen.
Voor altijd jouw Malakerre.

Vervolgens gaan we samen tekenen. De energie van Malakerre stroomt door mijn arm en hand en hij gebruikt mijn hand om te tekenen. Hij tekent mij als indiaan en zichzelf.

Midzomernacht

Het is zes uur in de ochtend. Het was een korte nacht maar niet omdat het de langste dag was, maar omdat ik te laat naar bed ben gegaan. Ik heb tekort slaap gehad. De zon schijnt al en de hemel is onbewolkt. Het gaat een mooie dag worden. Het is zomer.

Midzomernacht heeft voor mij een speciale betekenis. Ooit speelde ik in het toneelstuk Midzomernachtdroom van William Shakespeare. Ik danste in het ballet en had de rol van elf Mosterdzaad. Ik mocht drie woorden zeggen tegen de ezel en hem tegelijkertijd achter de oren krabben. Ondertussen was ik hopeloos verliefd op hoofdrolspeler Puck, maar hij zag me niet staan. Oberon vond ik ook heel aardig en als ik niet hoefde te dansen mocht ik bij Oberon in de coulissen staan in mijn elfentutu onder zijn warme mantel. Toppunt van romantiek.
Midzomernacht heeft iets magisch. De zomer is echt begonnen en de dagen gaan weer korter worden op weg naar de winter. Al jaren droom ik ervan tijdens de midzomernacht op te blijven met allemaal dierbare mensen om me heen en het feestelijk te vieren. Het is er nooit van gekomen. Altijd was er wel iets waardoor het niet van de grond kwam. Even leek het te gaan lukken toen mijn man en ik een cruise gingen boeken naar Scandinavië. Super de luxe op een schip naar de Noordkaap. Mijn man was al ziek, maar varen op zo’n schip zou voor hem prima te doen zijn. Het heeft niet zo mogen zijn. De cruise werd geannuleerd. Het ging bergafwaarts met hem en korte tijd daarna is hij overleden.
Iedere keer als ik iets over midzomernacht hoor of lees gaat het kriebelen. Zodra het voorbij is, is het echt zomer en sta ik aan de vooravond van mijn verjaardag. Eerst mijn zus. Zij zou vandaag jarig zijn geweest. Ze is drie maanden terug overleden. Lang geleden was zij mijn verjaardagscadeautje. Mijn verjaardag wordt niet meer uitbundig gevierd. De glans is er vanaf. Het is bijna een dag als alle andere met dit verschil dat ik weer een jaar ouder ben. Ik zal denken aan de dierbare overledenen en ze vreselijk missen. Het leven gaat verder en wie er wil komen om me te feliciteren is welkom. Want ik ben wel blij met dat jaartje ouder. Voor velen onder ons is er geen jaartje ouder meer.

Over molen het Jonge Schaap

Charl kwam enthousiast thuis met de mededeling: “Ik ga een houtzaagmolen bouwen op de Zaanse Schans.” Het zou een hele nieuwe molen worden gebouwd naar een oude bouwtekening.
Hij had met zijn team al heel veel projecten gerealiseerd maar nog nooit een molen. Hij dacht vaak aan zwager Hans die molenbouwer was. Die had hem adviezen kunnen geven maar hij was helaas te vroeg overleden. De bouw ging van start. Met veel bombarie werd de eerste paal geslagen en toen na verloop van tijd het skelet van de molen er stond, was hij enorm trots. De bouw ging verder. Er werd veel vergaderd. Houtzaagmolen de Woudaap in Woudsend bij IJlst was een voorbeeld en het team ging er dan ook regelmatig kijken. Een houtzaagmolen was niet niks om te bouwen.
En toen kreeg Charl in 2007 hersenkanker. Het werk moest doorgaan. Ik werd zijn chauffeur en reed hem overal naar toe. Zo kon hij controles uitoefenen en de bouwvergaderingen bijwonen. Ondanks de hersentumor kon hij toch nog enige tijd goed functioneren. Hoogtepunt was toen de wieken op de molen werden gezet en voor het eerst gingen draaien. De molen naderde zijn voltooiing. Met Charl ging het bergafwaarts. Twee maanden voor de opening van de molen overleed hij. Hij heeft de molen niet meer in volle glorie in bedrijf gezien Hij kon zijn project niet afmaken. Een timmerman had van het duurzame molenhout een kruis getimmerd en die lag op de doodskist.
Bijzonder aan deze molen is dat hij ook toegankelijk is voor rolstoelen en eventueel kinderwagens. Er is een lift aanwezig. Er is in het informatiecentrum bij de molen een prachtige film van een kwartier te zien over de bouw van de molen. Dan wordt duidelijk dat een molen bouwen een heel bijzonder project is waarbij je veel kennis en vakmanschap nodig hebt.

Op het moment is er een verkiezing van de mooist molen van Noord-Holland. Het Jonge Schaap doet ook mee met de verkiezing en staat op dit moment nummer een in de Zaanstreek.
Stemmen op de molen kan via: http://www.surveymonkey.com/s/P2TSVBN Er zijn verschillende regio’s die de mooiste molen kiezen; regio Alkmaar, regio West- Friesland, regio Kennemerland en dan regio Zaanstreek. Van al die streken worden de winnaars samen gevoegd en dan komt er een nieuwe stemronde.

Klik de www aan. Scroll en zoek molen het jonge schaap. Zet een kruisje in het vakje, scroll door en vul je naam en e-mail adres in. Scroll door naar einde en klik daar op. Voor de eerste ronde kun je tot 9 juni stemmen. Daarna volgt een nieuwe ronde.

Pinksteren

We hebben het Pinksterweekend weer achter de rug, doorgebracht met twee gezinnen en de aanhang. We kamperen al voor de 40e keer met elkaar. Alleen is de basisgroep om het zomaar te noemen, behoorlijk uitgedund. We zijn gestart met vier gezinnen, helaas zijn de afgelopen tijd drie mannen weggevallen waaronder Charl en de enige overgebleven man en zijn gezin hebben afgehaakt omdat de sfeer niet meer hetzelfde is. Mijn caravan staat op een stadscamping. Op vrijdag verschenen de eerste familieleden en op zaterdag de rest.
Zaterdag is de dag dat er gezamenlijk gebarbecued wordt. Het was een heel gesleep met stoelen, tafels en etenswaren. De hele dag was het warm maar tegen etenstijd kwam er een frisse wind opzetten vanuit het IJsselmeer. Nicky kreeg een aanvaring met een neef. Hij maakte een opmerking die helemaal verkeerd aankwam en dat maakte Nicky helemaal overstuur. Ze wilde meteen naar huis. Er was veel overredingskracht voor nodig om haar over te halen te blijven, maar ze hield voet bij stuk. Het zou een enorme domper zijn als ze zou gaan, want dan zouden man en kinderen meegaan. Een gesprek met de neef hielp niet. Tante Margriet die ook een dagje aanwezig was, wist haar over te halen. Er moest wel even flink gepraat worden en tante Margriet kon dat heel goed. Nicky bedaarde en bleef. Anders had ik niet geweten wat we moesten doen. Alles stond klaar voor de barbecue en door de kwestie was de vraag ; moeten we als familie bij elkaar gaan zitten of voor onze eigen caravan blijven. We zijn bij elkaar gaan zitten en dat was goed. Nicky pruttelde dat nu iedereen vast dacht dat zij altijd problemen veroorzaakt. Barbara zei dat haar broer een knorrepot is met een bepaald soort humor. Daarmee moet je leren omgaan. Nicky was enigszins opgelucht dat het gedoe niet alleen aan haar lag. Ze ging aan tafel zitten uit het gezichtsveld van de neef en het werd gezellig alhoewel Nicky toch nog wel erg gestrest was.
Al met al was het een heerlijk weekend met veel geluier. De zon scheen volop. We zochten dan ook regelmatig een plekje onder de parasol. De kleintjes vermaakten zich uitstekend met water. Kleine Liam lag op een kleed en daar ging hij absoluut niet vanaf want dat kriebelende gras vond hij doodeng.
Eten koken was een uitdaging. Ik stond in een bloedhete caravan een maaltijd te bereiden voor zeven personen. Op zo’n moment ben ik multitasking. Logistiek zat het best goed in elkaar en de maaltijd viel in de smaak. Er werd in de caravan afgewassen op de ouderwetse manier; teiltje sop en een afwasborstel. Dat leverde gemopper op maar ook werd ontdekt dat je tijdens het afwassen hele goede gesprekken kunt hebben met elkaar.
Vince trad op als mediator. Hij vroeg zich af waar het gezellige familieweekend gebleven was. Hij voelde de spanning onderling en ging maar eens informeren of we nog gezamenlijk koffie gingen drinken want dat zag er niet erg naar uit. En ja, we gingen samen koffie drinken en dat was goed en zo hoorde het ook. Ik begreep dat de familie over de kwestie gepraat had en de gemoederen gesust waren. Het weekend was gered.
Er kan altijd iets gebeuren tijdens zo’n weekend. Je kunt nu eenmaal niet met iedereen een click hebben. Belangrijk blijkt toch weer dat je er over moet praten. Anders blijft het broeien.

In de rouw

Gisteren was mijn zwager op bezoek. Na de dood van mijn zus in april probeert hij zijn leven weer op te pakken. Ik weet hoe moeilijk het is en ik bewonder hem. Dankzij de hond moet hij op tijd zijn bed uit. En dankzij de hond komt hij veel buiten. Zelf zegt hij, dat als hij de hond niet had gehad, veel langer in bed zou blijven liggen. Alleen zijn moet je leren. Mijn zwager en zus deden alles samen. Nu is er geen maatje meer om mee te praten, geen maatje meer om tegen aan te zeuren of ruzie te maken. Geen maatje meer om lieve woordjes tegen te zeggen, te knuffelen. Het is voorbij. Ze is heengegaan. Misschien is er ooit weer ruimte voor een nieuwe partner maar het wordt nooit meer zoals het was. Met die wetenschap bouw je weer een nieuw leven op met veel ups and downs. Totdat op een dag de ups gaan overheersen. Ik vertel mijn zwager hoe ik het rouwproces ervaar. Er is veel herkenbaar. Hij is er achter gekomen dat je alles zelf moet doen, zelf initiatieven moet nemen omdat er anders niets gebeurt. En dan kun je wel eens je hoofd stoten bijvoorbeeld als je behoefte hebt om met iemand te praten en een beetje troost te vinden en dan ontdekt dat die persoon geen tijd voor je heeft. Dan ga je maar weer met al je verdriet. Het leven gaat voor anderen op dezelfde manier door. Daar is in wezen niets veranderd. Er is iemand heengegaan in een ander gezin. Maar mijn zwager ondervindt zo nog eens dubbel wat het is om je vrouw te verliezen. Je staat echt alleen, alle goede bedoelingen ten spijt.
Het doet hem goed met mij te praten. Hij kan met mijn tips weer verder. Ik ben nu al bijna drie jaar aan het rouwen, hij begint nog maar net. Hij heeft nog een moeilijke weg te gaan, maar hij komt er wel. Hij is weer gaan sporten en dat is een goede uitlaadklep.
Van mijn zus aan gene zijde mag ik tegen haar man zeggen dat ze trots op hem is. Hij probeert het leven weer goed op te pakken. Ze is regelmatig bij hem om hem te steunen. Mijn zwager gelooft niet zo in paranormale dingen maar hij begint steeds meer te twijfelen want hij heeft het gevoel dat mijn zus bij hem is, zeker als hij het moeilijk heeft. Ik heb gezegd dat hij gewoon met haar moet praten alsof ze er nog is en dan eens opletten wat of er gebeurt. Mijn zus heeft nog niet genoeg energie om steeds in de stoffelijke wereld aanwezig te zijn. Ze is nog aan het bijkomen van het sterfproces. Het losmaken van je stoffelijke lijf is ongelooflijk zwaar, maar bij aankomst aan gene zijde is mijn zus liefdevol opgevangen door mijn moeder en de moeder van mijn zwager. Het gaat goed met haar en dat is heel fijn om te weten.
Binnenkort ben ik jarig, een mooie gelegenheid om mijn twee broers, zus, schoonzus en zwager uit te nodigen om gezellig te komen eten en zo de band weer wat te verstevigen. Alleen mijn jongste broer heeft nog een partner. De rest is single, helaas allemaal ongewild.