Er wordt me gevraagd wat mijn droomreis zou zijn. Een droomreis heb ik niet meer. Ik heb al zoveel gereisd dat de behoefte minder geworden is, zeker nu ik alleen ben. Reizen zonder mijn maatje is niet echt een optie.
Reizen met de kinderen gaat deze zomer gebeuren maar om nu altijd met de kinderen te reizen...Zij hebben ook hun eigen leven. Ik zou nog wel eens naar Thailand willen maar daar is het op het moment onrustig. China trekt me niet. Ik heb eens een boek gelezen over de Chinese maffia; de zwarte mandarijn van Konsalik. Ik weet dat het fictie is, maar er zal ongetwijfeld een kern van waarheid in gezeten hebben. Ik kon het niet eens uitlezen zo erg vond ik het verhaal. Sindsdien ben ik een beetje angstig voor China.
We hadden nog samen naar Costa Rica zullen gaan, maar een dag voor vertrek werd het gecanceld omdat mijn zwager overleed en daarna mijn man ongeneeslijk ziek werd. Een droomreis heb ik dus niet meer in gedachten, bovendien vlieg ik niet zo graag. En een droomreis is toch een reis naar een ver oord. De moeilijke landen , om het zomaar te zeggen, staan zeker niet op mijn lijstje. Ik lees graag reisboeken en daar kan ik helemaal bij wegdromen. Ik ben tevreden met een plek waar ik me op mijn gemak voel. Dat kan de zee zijn bij zonsondergang of de bloeiende hei, mooie bergtoppen, ruige natuur, een gezellig terrasje. Water en bloemen daar ben ik gek op. Het belangrijkste is dat ik me op zo’n plek thuis voel. Ik ga graag naar vrienden in het buitenland, daar voel ik me heerlijk maar dat kan ik geen droomreis noemen. Ach, eigenlijk ben ik een heel tevreden persoon en heb hele mooie vakantieherinneringen in de vorm van fotoboeken en video-opnames. En die koester ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten