ongeloof?

Ik heb bezoek. Het zijn twee collega's van Charl. Ze willen graag weten hoe het met me gaat. En ik vertel over de lange eenzame avonden. Niet dat ik nu constant zit te janken, maar ik mis gewoon iets zoals samen televisie kijken naar een programma wat je interesseert en er samen over praten, ieder een mooi boek lezen zonder dat je iets tegen elkaar zegt, maar wel af en toe contact hebt. Het bij elkaar zijn, dat mis ik. Er komt regelmatig bezoek en ik heb toch vaak het gevoel dat ik ze moet entertainen. Ik kan niet met het bezoek erbij een boek gaan lezen, daar komen ze niet voor. Ze komen voor mij en dan verwachten ze ook iets. Terwijl je met een partner samen kunt zijn en uren niets kunt zeggen. Dat is wat ik mis. Ik mijn werk moest ik ook altijd mensen entertainen, bezighouden dus krijg ik af en toe het gevoel dat ik met werk bezig ben. Ik vind het leuk hoor als mensen op bezoek komen, ik probeer alleen uit te leggen wat ik bedoel.
Ik vertel over mijn paranormale gave en dat Charl tijdens het gesprek aanwezig is. Dat voel ik want ik heb het ontzettend warm. De buitentemperatuur is al hoog en dan nog de energie van Charl erbij. Het lijkt wel of ik zwaar werk verricht heb.
Een van de collega's zegt:" Nu je het zegt, ik zie iets achter je, iets wat er net niet was." En de andere collega zegt: "Ik zie een verandering in je gezicht."
De een gelooft er wel in, de ander niet maar hij zegt:" Wat kan mij het schelen of ik het wel of niet geloof, het idee dat Charl hier is doet me enorm goed." De collega heeft een zware tijd achter de rug betreffende de werksituatie. Bovendien mist hij Charl. Zij waren maatjes en konden alles met elkaar bespreken, leuke dingen maar ook minder leuke dingen. Dat mist hij nog het meest.
De collega zou wel willen weten wat Charl van de situatie vindt, maar ik zeg dat ik dat nu niet ga vragen. Eigenlijk durf ik niet. Ik vind het eng om voor bekenden contacten te leggen. Ik word er onzeker van en ben bang verkeerde dingen te zeggen, waardoor ze me niet geloven en denken dat ik maar iets zeg. Vandaar ook dat ik in augustus deel ga nemen aan een mediumweek in Frankrijk om me meer te verdiepen in de materie en mezelf te trainen in het leggen van contacten met de spirits.
Dat vertel ik aan de collega's en zij vinden me moedig. Ze vragen ook nog of ik met schrijven bezig ben en ik vertel over mijn boek 'Dorre bloemen en piranha's'. Ze willen het boek meteen zien en bladeren er geinteresseerd in. Ik zeg: "Jullie mogen wel een boek meenemen, jullie worden er diverse malen in genoemd. Ze zijn er heel blij mee. Bij het weggaan zegt de ene collega:"Ik ben zo blij dat ik gekomen ben, het heeft me goed gedaan." Opgewekt lopen ze naar de auto, met het boek in de hand.
Het was goed de collega's te laten komen.