Om vijf uur word ik wakker. Het is weer helemaal fout. Ik begin weer te hyperen net zoals de vorige keer in die panieknacht. Mijn hart klopt als een gek en het is een heel angstig gevoel.
De paniek slaat toe, ik ga weer flippen. Charl voelt dat er iets fout is en hij is er meteen. Hij zegt dat ik veel te veel energie in me heb omdat hij zoveel bij me is geweest. Zijn energie heeft zich vermengd met mijn energie. Ik zou moeten magnetiseren zodat ik energie kwijt raak, maar er valt niets te magnetiseren. Ik word helemaal gek van Charl, hij blijft maar op me inpraten. Ik zeg dat hij op moet houden, mijn wens om met rust gelaten te worden moet respecteren. Als ik zeg dat hij moet gaan, dat hij ook moet gaan. Dat ik de baas wil blijven over wat ik doe, maar dat op dit moment hij de baas is en dat mag niet. De tranen stromen over mijn wangen. Hij begrijpt het, maar door aan hem te denken, roep ik hem steeds op.
Ik ga snikkend naar beneden, thee drinken met valeriaan er in en besluit om niet meer terug te gaan naar bed.
Charl zegt dat ik de planten moet gaan magnetiseren. Dan raak ik de energie kwijt en de planten gaan er enorm van groeien. “Dan krijg je straks een heel bos in huis.” Het idee vind ik belachelijk, maar bij nader inzien zou het misschien toch kunnen helpen. Dus ik loop naar een plant en houd mijn handen op 20 cm afstand. In gedachten stuur ik mijn energie er naar toe. Zo loop ik langs alle planten. Ik lijk Jomanda wel, die was ook altijd aan het instralen.
Langzaam kom ik tot rust. Ik voel Charl verdwijnen en ik sluit mijn denkbeeldige venster en doe er drie hangsloten op. Ik heb Charl gezegd dat hij nu weg moet blijven en dat ik pas weer contact zoek wanneer ik bij het medium ben geweest. Zo’n nachtelijke ervaring is afschuwelijk. Charl begrijpt het. Hij zal in mijn buurt zijn maar niet laten voelen dat hij er is.
Maar of hij dat werkelijk zal doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten