Ik kan toch erg moeilijk mijn draai vinden. Alle informatie van gene zijde houdt me erg bezig. Ik realiseer me dat er hier iets heel wonderlijks gebeurd. Eerst had ik nog mijn twijfels, maar dit kan ik niet zelf verzinnen. Charl heeft meermalen gezegd, dat hij het echt is, dat ik echt open sta voor contact met gene zijde. Nu vertrouw ik er dan ook maar op dat dit geen fantasie is. Ik voel de energieprikkels en er worden dingen meegedeeld die ik echt niet kan weten. Veelvuldig kwam het oude gezegde bij mij naar boven; eerst zien en dan geloven. Maar zien betekent dat Charl in volle glorie voor me zal moeten verschijnen door zich op te ploppen, zoals hij dat altijd zo mooi zegt, maar dat wil ik helemaal niet. Het lijkt me doodeng om daarmee geconfronteerd te worden. Zoals het nu is, vind ik het prima. Charl vindt het ook wel best, want opploppen of mooier gezegd ontvouwen, kost ontzettend veel energie en het is maar voor heel even. Als ik toevallig op dat moment niet zou kijken, zou ik het niet eens zien. Charl is net weg, maar ik voel hem al weer.
“Dag Charl, ben je er al weer?” “Ja, ik kwam bij Leonardo vandaan. Ik moest weer naar mijn kamer en toen botste ik tegen iemand op die in wilde vaart kwam aangesuisd. Hij kon niet meer remmen en botste zo tegen mijn astrale lichaam. Ik lag helemaal in de kreukels bovenop iemand die daar op bed lag. Die begon te mopperen. Pijn hebben we gelukkig niet, dus dat viel mee. Maar ik was wel heel erg geschrokken en die ander ook. De goede geest kwam er aan te pas en de veroorzaker kreeg er behoorlijk van langs. Ik werd even vriendelijk toegesproken door de goede geest en de veroorzaker verontschuldigde zich voor het ongemak.
De patiënt heeft er niets aan overgehouden, alleen was hij natuurlijk erg geschrokken. Wij huilen niet, maar we hebben wel emoties. Dus de patiënt lag helemaal te rillen op zijn bed. Dan gaat zijn astrale lijf golven, eigenlijk meer kabbelen zoals de wind wel eens doet op het water. Ik moest er om lachen, want het is erg komisch om te zien. Nu ga ik even slapen, ik ben moe van alle emoties. Ik ben terug en lig op bed. Je liep trouwens vanmiddag mooi te zingen, ik kon er heerlijk op slapen. Dag moppie.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten