over het tweede deel

Ik zal even verduidelijken wat de bedoeling is van het manuscript met als titel engelengezang en paardengehinnik. Het wordt het tweede deel in een reeks van drie, de Charl trilogie.
Het eerste deel Dorre bloemen en piranha's is een succes. het tweede deel is een vervolg erop maar kan wel los ervan gelezen worden. Het verhaal begint na de begrafenis van Charl. In het boek wordt duidlijk hoe ik er achter kwam dat ik contact kan maken met gene zijde, hoe het mijn leven ging beheersen en hoe ik er bijna onderdoor ging. Ik heb veel gesprekken gehad met dierbaren aan gene zijde en dat was heel bijzonder. Deze gesprekken zijn letterlijk opgetekend.
Ook wordt beschreven hoe ik me staande heb gehouden. Rouwen is hard werken.
Wanneer dit deel uitkomt is nog niet bekend.

realiteit

Overal kom ik je tegen,
tastbare herinneringen,
vluchtige gedachten,
maar waar ben je echt?

Je lijf ligt in de grond,
je geest zweeft in de ruimte,
je stem is verstomd.

Al wat je was zit nu verankerd
in mijn geheugen.
en zal niet verdwijnen.
Jouw leven zit in mijn lijf.
Samen zijn we een,
voor altijd verbonden met jouw ziel.

fragment manuscript deel 2 engelengezang en paardengehinnik

Ik kan toch erg moeilijk mijn draai vinden. Alle informatie van gene zijde houdt me erg bezig. Ik realiseer me dat er hier iets heel wonderlijks gebeurd. Eerst had ik nog mijn twijfels, maar dit kan ik niet zelf verzinnen. Charl heeft meermalen gezegd, dat hij het echt is, dat ik echt open sta voor contact met gene zijde. Nu vertrouw ik er dan ook maar op dat dit geen fantasie is. Ik voel de energieprikkels en er worden dingen meegedeeld die ik echt niet kan weten. Veelvuldig kwam het oude gezegde bij mij naar boven; eerst zien en dan geloven. Maar zien betekent dat Charl in volle glorie voor me zal moeten verschijnen door zich op te ploppen, zoals hij dat altijd zo mooi zegt, maar dat wil ik helemaal niet. Het lijkt me doodeng om daarmee geconfronteerd te worden. Zoals het nu is, vind ik het prima. Charl vindt het ook wel best, want opploppen of mooier gezegd ontvouwen, kost ontzettend veel energie en het is maar voor heel even. Als ik toevallig op dat moment niet zou kijken, zou ik het niet eens zien. Charl is net weg, maar ik voel hem al weer.
“Dag Charl, ben je er al weer?” “Ja, ik kwam bij Leonardo vandaan. Ik moest weer naar mijn kamer en toen botste ik tegen iemand op die in wilde vaart kwam aangesuisd. Hij kon niet meer remmen en botste zo tegen mijn astrale lichaam. Ik lag helemaal in de kreukels bovenop iemand die daar op bed lag. Die begon te mopperen. Pijn hebben we gelukkig niet, dus dat viel mee. Maar ik was wel heel erg geschrokken en die ander ook. De goede geest kwam er aan te pas en de veroorzaker kreeg er behoorlijk van langs. Ik werd even vriendelijk toegesproken door de goede geest en de veroorzaker verontschuldigde zich voor het ongemak.
De patiënt heeft er niets aan overgehouden, alleen was hij natuurlijk erg geschrokken. Wij huilen niet, maar we hebben wel emoties. Dus de patiënt lag helemaal te rillen op zijn bed. Dan gaat zijn astrale lijf golven, eigenlijk meer kabbelen zoals de wind wel eens doet op het water. Ik moest er om lachen, want het is erg komisch om te zien. Nu ga ik even slapen, ik ben moe van alle emoties. Ik ben terug en lig op bed. Je liep trouwens vanmiddag mooi te zingen, ik kon er heerlijk op slapen. Dag moppie.”

fragment uit manuscript engelengezang en paardengehinnik

Om vijf uur word ik wakker. Het is weer helemaal fout. Ik begin weer te hyperen net zoals de vorige keer in die panieknacht. Mijn hart klopt als een gek en het is een heel angstig gevoel.
De paniek slaat toe, ik ga weer flippen. Charl voelt dat er iets fout is en hij is er meteen. Hij zegt dat ik veel te veel energie in me heb omdat hij zoveel bij me is geweest. Zijn energie heeft zich vermengd met mijn energie. Ik zou moeten magnetiseren zodat ik energie kwijt raak, maar er valt niets te magnetiseren. Ik word helemaal gek van Charl, hij blijft maar op me inpraten. Ik zeg dat hij op moet houden, mijn wens om met rust gelaten te worden moet respecteren. Als ik zeg dat hij moet gaan, dat hij ook moet gaan. Dat ik de baas wil blijven over wat ik doe, maar dat op dit moment hij de baas is en dat mag niet. De tranen stromen over mijn wangen. Hij begrijpt het, maar door aan hem te denken, roep ik hem steeds op.
Ik ga snikkend naar beneden, thee drinken met valeriaan er in en besluit om niet meer terug te gaan naar bed.
Charl zegt dat ik de planten moet gaan magnetiseren. Dan raak ik de energie kwijt en de planten gaan er enorm van groeien. “Dan krijg je straks een heel bos in huis.” Het idee vind ik belachelijk, maar bij nader inzien zou het misschien toch kunnen helpen. Dus ik loop naar een plant en houd mijn handen op 20 cm afstand. In gedachten stuur ik mijn energie er naar toe. Zo loop ik langs alle planten. Ik lijk Jomanda wel, die was ook altijd aan het instralen.
Langzaam kom ik tot rust. Ik voel Charl verdwijnen en ik sluit mijn denkbeeldige venster en doe er drie hangsloten op. Ik heb Charl gezegd dat hij nu weg moet blijven en dat ik pas weer contact zoek wanneer ik bij het medium ben geweest. Zo’n nachtelijke ervaring is afschuwelijk. Charl begrijpt het. Hij zal in mijn buurt zijn maar niet laten voelen dat hij er is.
Maar of hij dat werkelijk zal doen?

bericht van gene zijde

Er is weer hemelse vergadering geweest. Dit keer werd hij erg druk bezocht. Er was geen thema. Iedereen mocht zijn zegje doen. Wat vooral naar voren kwam is, dat de wereld van slag is. Door de crisis lopen er mensen rond als een kip zonder kop. Ze weten niet meer wat ze moeten doen. Het ene na het andere bedrijf gaat failliet en staan de werknemers op straat. Van een doorstart is nauwelijks sprake omdat opkopers het risico niet aandurven. Over de hele werled is de crisis nu gaande. Het zal nog even duren, maar er komt verbetering. Belangrijke les is dat je tot de ontdekking komt, dat je ook met minder goed kunt leven. Vanaf nu is het gedaan met het grote geld. De crisis heeft de ogen geopend, want sommige salarissen waren exorbitant hoog. En dan die gouden handdrukken! Abnormaal. Dat is allemaal voorbij. Zodra de crisis voorbij is gaat het weer de goede kant op. En daarmee zal de graaicultuur veranderen in een cultuur van loon naar werken en zo hoort het ook.

Omslag van het boek Dorre bloemen en piranha's

Toen Charl ziek thuis was, zocht hij iets om thuis te kunnen doen. Hij had wel zin om de schilderstechniek van Bob Ross te leren. We kwamen terecht bij Studio Redzji en ondanks dat het helemaal niet goed ging met Charl, heeft hij toch met veel inzet twee schilderijen gemaakt; een met een waterval en een zeegezicht. De docent was zeer geduldig en liet Charl tot op zekere hoogte zijn gang gaan. Waar nodig greep hij in om het schilderwerk in goede banen te leiden. Het resultaat mocht er zijn en het gaf Charl veel voldoening. Hij was enthousiast maar na de cursus ging zijn gezondheid zo snel achteruit, dat schilderen niet meer mogelijk was. Twee maanden na de cursus is hij overleden. Zijn schilderijen hebben we gebruikt op de rouwkaart en de bedankkaart.
Toen mij gevraagd werd wat voor omslag ik wilde gebruiken voor het boek, was er geen twijfel. Charl zijn schilderijen moesten gebruikt worden. Op de voorkant de waterval en op de achterkant de zee. In het boek staan visualisaties beschreven waarbij de hersenpan wordt gevisualiseerd als een alpenweide, de tumorcellen als verdorde bloemen die worden geplukt en in de rivier afgevoerd. Ook worden er in de visualisaties witte bloedlichaampjes in de vorm van piranha's door de bloedbaan naar de tumorcellen gestuurd om vervolgens de tumorcellen op te vreten. En de zee wordt in een visualisatie gebruikt om het lichaam schoon te spoelen. Vandaar ook de titel 'Dorre bloemen en piranha's.

Bericht van gene zijde

Vandaag was er weer hemelse vergadering. Dit keer werd de vergadering gehouden in morgenland om ook andere entiteiten er bij te betrekken want er was een groot item te bespreken; de toestand in de wereld, want het gaat niet goed met de wereld. Er wordt van alles beweerd en gedaan, maar het is niet het juiste. Iedereen moet weer terug naar de bron. Daar bedoel ik mee dat al die welvaart uitgebannen moet worden. Men is veel te materialistisch ingesteld. De een wil nog meer dan de ander. Hebzucht is een nare eigenschap. Het is alleen erg moeilijk om in jullie welvaartsmaatschappij een stap terug te doen. Het is noodzakelijk om weer gelukkig te worden. Al die luxe dingen zijn niet nodig. Eenvoud staat voorop en wordt door menigeen gewaardeerd. Er wordt niet voor niets steeds geklaagd over de hotemetoten die steeds maar meer verdienen en er geen beter mens door worden. De graaicultuur moet afgeschaft worden en iedereen moet loon naar werk krijgen. Pas als je iets goeds presteert wacht een extra beloning. Heden ten dage lopen de beloningen de spuigaten uit terwijl echt harde werkers niets extra's krijgen. Kijk eens naar de gezondheidszorg. Hoe karig wordt het verplegend personeel beloond terwijl de heren doktoren riante salarissen hebben.In veel beroepen zijn de verhoudingen wat de lonen betreft scheef. Daarin en in nog veel meer zaken moet verandering komen en daar blijven wij, vanuit gene zijde, ons voor inzetten.
Veel wijsheid voor allen en luister naar jullie innerlijke stem, want worden jullie nu echt beter van al die luxe? Jullie hebben nauwelijks tijd om stil te blijven staan bij de echte waarden van het leven. Ga weer terug naar eenvoud en echte aandacht voor de mensen die je liefhebt. Als iedereen dat doet, dan is er hoop voor de wereld. Anders levert het alleen maar meer ontevreden, ongelukkige mensen op. En dat is niet bevorderlijk voor de vrede. Maar er is een begin, hebben we geconstateerd. En jij Lieve, bent al aardig op weg. Je geeft niets om luxe en bent gewoon jezelf. En zo moet het zijn.
Veel liefde en licht.

kruinchakra

Ik heb een cursus gevolgd van zeven lessen. Tijdens iedere les werd er een chakra besproken en na een visualisatie werd de behandelde chakra geschilderd. Heel bijzonder om te zien hoe verschillend iedereen schilderde. Tijdens de schildersessie werd ik steeds geholpen door mijn gids Pieter. Hij zei wat voor kleuren ik moest gebruiken en waar ik de kwast op het doek moest zetten.
Vandaag was de laatste les. De laatste chakra, de kruinchakra, werd behandeld. Daarna volgde een visualisatie waarbij je voor even afscheid moest nemen van je lichaam. Verschillende delen van het lichaam moest ik loslaten en bedanken. Ik vroeg me af waar we nu precies mee bezig waren. Gingen we uittreden? Daar ben ik doodsbang voor, bang dat een kwade entiteit bezit van mijn lichaam zou nemen. De docent zei dat er niets kon gebeuren. Het kosste mij moeite te visualiseren. We mochten in gedachten naar een mooie plek gaan, bijvoorbeeld een bos. Daar zou een engel wachten en een cadeau geven. Ik heb geen engel gezien, wel allerlei kleuren en bewegingen. Af en toe gezichten, maar geen engel. Voor ik het wist was de visualisatie al weer afgelopen. Op de tafel stond een mand met kleine cadeautjes. De mand ging rond en door de visualisatie en de ontmoeting met de engel zou je precies weten wat voor cadeutje je moest pakken. Aangezien ik geen engel gezien had vroeg ik me af wat er voor cadeautje voor mij zou zijn. Ik zag een mooi rond pak wat me wel aansprak, maar ook een rechthoekig pakje in blauw pakpapier. Mijn gevoel zei dat ik dat pakje moest pakken. Toen alle cursisten een pakje hadden, mochten we het uitpakken en tot mijn grote verbazing zat in mijn pakje een doosje met paracetamol. Ik dacht even, 'jee, wat is dit nu. Dit is toch geen leuk cadeautje'. In het ronde pakje zat heel mooi keramiek en dat kwam bij de docent terecht. Zij was er heel gelukkig mee, maar ik had dat keramiek ook wel willen hebben. Ik heb anders gekozen en iedereen was verbaasd dat het pakje pijnstillers bevatte. Meteen was de vraag of ik wel eens hoofdpijn had. Ja, dat heb ik wel eens, vooral als ik lang op het beeldscharm van de computer heb gekeken. En de paracetamol die ik zelf had, was bijna op en op mijn boodschappenlijstje stond dat ik nieuwe paracetamol moest kopen. Zo zie je maar, niets is toeval. Het doosje paracetamol was precies op mij van toepassing. Maar een leuk cadeautje is het niet.
We hebben de cursus afgesloten met het schilderen van de kruinchakra. Daaruit blijkt mijn contact met gene zijde, steun van de zielen en boodschappen van de engelen.
Al met al was het een hele bijzondere cursus en in mijn meditatieruimte hangen de geschilderde chakra's kleurrijk en bijzonder bij elkaar. Er valt van alles uit op te maken. Over een half jaar wil ik nog een keer de chakra's schilderen om te kijken wat er dan uitkomt en wat voor ontwikkeling ik doormaak.
Ik weet nu precies waar ik aan moet werken en wat voor stappen ik moet zetten om verder te komen.

Koninginnedag 2009

Nasleep

Wat een afschuwelijk einde had die dag. Het heeft me diep graakt en iedere keer als het beeld van de ontdane koningin op televisie is, schieten de tranen in mijn ogen. En met mij zijn er velen die hetzelfde gevoel hebben. Deze klap zal nog lang nadreunen.
Er is veel over gezegd en geschreven, vreselijke beelden hebben we gezien.
Ik las in de krant dat er veel mensen zijn die steun zoeken in de Grote Kerk in Apeldoorn. Het is een soort van Bedevaartsoord geworden. Mensen kunnen hier hun gevoelens kwijt, ze kunnen ze opschrijven of met elkaar erover praten en ik denk dat het heel goed is voor de verwerking van deze afschuwelijke gebeurtenis. Wat de mensen vooral bezig houdt is: Waarom?

Er is veel waar we rekening mee moeten houden, veel wat ons angst inboezemt. Neem nu de varkensgriep, de kredietcrisis, berovingen, moorden. Wat gaat de toekomst ons brengen, wat staat ons nog meer te wachten. De behoefte aan spiritualiteit groeit. De mensen gaan beseffen dat het geen geluk brengt als je je alleen maar richt op materiele zaken. Belangstelling voor elkaar, elkaar helpen in moeilijke tijden, elkaar een schouder bieden en elkaar troosten in moeilijke situaties zoals nu deze gebeurtenis in Apeldoorn dat is belangrijk. Men heeft elkaar nodig, dat is nu weer duidelijk geworden. En men gaat weer beseffen dat er hogere machten zijn die daarbij kunnen helpen in wat voor vorm dan ook.
Het is nodig dat mensen een andere bewustwording krijgen, daardoor zal men minder egocentrisch ingesteld zijn, waardoor weer interesse ontstaat in de medemens en dat kan de samenleving alleen maar ten goede komen.