Het is al weer eind april. De tijd is omgevlogen ondanks het thuis moeten blijven. Ik heb mijn creativiteit losgelaten in deze periode.
Mei komt er aan. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Krijgen we meer vrijheid? Of wordt de lockdown verder gehandhaafd? Het is nog steeds onzeker allemaal.
Het is niet zo dat ik de moed verlies, maar ik denk wel aan al die mensen die nadelige gevolgen ondervinden van deze lockdown. En ik denk ook aan al die mensen die hun leven verloren en aan de nabestaanden ervan. Het zit dagelijks in mijn gedachten. Je wordt er ook steeds mee geconfronteerd; in de krant, op de televisie. Dat laat me niet onberoerd.
We hebben een aantal zonnige dagen gehad, waarbij je heerlijk in de tuin kon zitten. Nu is het weer omgeslagen. Het is somber en kil. Bij mij brandt de kachel. Somber weer maakt jezelf ook somber. Ik probeer het tegen te houden, probeer optimistisch te blijven. Lastig is het wel. Er is een lichtpuntje. Volgende week krijgen we weer warmer weer. Ik hoop dat deze akelige periode snel voorbij is. Het zal niet meer hetzelfde worden als voor de corona uitbraak. We moeten ons voorbereiden op een andere manier van leven. Dat zal wennen zijn, maar niet onoverkomelijk.
Sterkte voor alle mensen die dit nodig hebben. Ik brand kaarsjes voor iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten