Chagrijnig

Ik ben een chagrijn. Ik zit te piepen en te zeuren en ik word al die regen zat. Zelfs een cd met pianomuziek en vrolijke vogelgeluiden kan me niet oppeppen. Wat een wonder ineens. Terwijl ik dit schrijf breekt de zon door.wie zorgt daarvoor. Het universum dat haarfijn mijn stemmingen aanvoelt of mijn drakenkop die nog steeds staat te grijnzen op het kastje. De zon zou mijn stemming moeten verbeteren. Ik wil niet toegeven aan bankliggen want dat betekent verstoppertje spelen met mezelf. Vluchten voor iets wat me dwars zit. Ik weet het wel maar kan er zo weinig aan veranderen. Ik mis mijn maatje. Hij is nu al weer vijf jaar aan gene zijde zoals dat genoemd wordt of de geestenwereld. Vijf jaar, een hele tijd, maar soms lijkt het als de dag van gisteren dat hij is overgegaan. Ik heb nog regelmatig paranormaal contact met hem en dat is iets wat ik niet zou willen missen. Een nieuwe partner zoeken is geen optie. Het idee dat hij ook weer dood gaat, want ja, de jaren beginnen te tellen. Ik kan niet nog eens een keer zo'n verdriet aan. Moeilijk is het om altijd overal in je eentje op af te gaan. Ik doe het wel en ben ook best trots dat ik dat doe. Maar je komt altijd weer in een leeg huis terug. Bij mij in huis praten de muren niet. Dus zwijg ik maar. Wat een zeurverhaal eigenlijk. Ik ga mijn sporttas inpakken en naar de fitness. Misschien dat dat helpt tegen al mijn frustraties.mezelf flink afbeulen, de agressie er uit gooien. Want soms kom ik in de verleiding iets stuk te gooien. Helaas moet ik dan zelf de rommel weer opruimen dus dat weerhoudt me. Ik ga en hoop herboren terug te komen.