Drakenkoppen en schedels

Afgelopen zondag ben ik aanwezig geweest bij een Kick-ass healing circle. In het midden van de ruimte stonden in een cirkel draken en schedels van verschillende soorten edelsteen opgesteld. Groot en klein door elkaar en daartussen een kaars. Mijn aandacht werd getrokken naar een drakenkop van jade en een schedel van goudsteen. De deelnemers zaten in een grote cirkel er om heen. Een iemand stond op, liep naar het midden, pakte de groene drakenkop en liep naar mij toe. Ze zei: “Deze draak wil vanmiddag bij jou zijn.” Ik hield hem een tijd in mijn hand en kreeg het erg warm. Ik zette hem op de grond tussen mijn voeten. De persoon die de healing deed kwam bij me staan. Maakte allerlei gebaren en ik voelde een soort van tornado in mijn hoofd. Ik sloot mijn ogen en zag licht door mijn hoofd gaan. Ik kreeg van haar de groene draak in mijn handen gestopt. Ik moest hem bij me houden. Ze voelde verbondenheid met de sjamanen. Grappig. Ik had net die dag twee vlechten in mijn haar. Er werd mij gezegd dat jade overvloed betekent en succes bespoedigd. Dat de draak mij in beelden laat zien wat ik moet doen. Ik was toch nog sceptisch. Had gezien hoe anderen met hun schedels en draken omgingen. Ze werden geknuffeld, geaaid en gekust en heel zorgvuldig in en uitgepakt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik totaal niets afwist van die materie. Het heeft te maken met het universum en kennis die schedels aan elkaar door geven en die dan terecht komt bij mensen die dat nodig hebben. Zoiets. Ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen te ver gaat. Zo dacht ik eigenlijk ook wel. Weer thuis voelde ik me moe, uitgeblust. Ik had een vol hoofd. Al mijn energie was verdwenen. De draak stond op het kastje bovenop zijn bewaardoosje aan de binnenkant bekleed met witte zijde. Ik had de neiging hem in zijn doos terug te stoppen, want voordat ik met de draak in aanraking kwam voelde ik me prima. De afgelopen dagen hield ik het gevoel van uitgeblust zijn, hoewel ik naar de buitenwereld de schijn ophield dat ik alles aankon. Maar niks lukte, fitness was zwaar, ik had een enorme vreetbui en ik kon de hele dag wel slapen. Bovendien voelde ik me eenzaam. De schrijfcirkel op maandagmiddag was niet het succes wat het normaal is. Ik vond de energie loodzwaar. Gisteren kwam de kentering. Ik had een heel leuk gesprek met een onbekend iemand. Een ander persoon nodigde me uit om koffie te komen drinken. Ik zocht op google naar afbeeldingen van draken. Ik kreeg zin om een draak te tekenen, maar ik stuitte op een boekje van Arretje Nof, mijn favoriete kinderboek uit mijn jeugd. Je kon toen een hele serie bij elkaar sparen met punten op potten Calvé mayonaise, pindakaas en frituurvet. Wie kent niet de beroemde Arretje cake, te maken zonder oven. De titel van het boek uit 1958 is De draak en de Chinese prinses. Ik heb het meteen aangeschaft. Er staat een afbeelding van een indrukwekkende draak in. En dan is mijn manuscript af. Gelezen, herschreven, gepolijst en gereed om naar een uitgever te gaan. In mijn spirituele ruimte valt mijn oog op een boek van Paul Sebes, getiteld Bestseller. Ik pak het uit de boekenkast, het valt open en lees daar hoe ik een manuscript op moet sturen. Dit alles kan geen toeval zijn. Zie ik daar de draak grijnzen? Het ziet er naar uit dat hij zijn plek gevonden heeft. Als ik vastloop laat hij me zien wat ik moet doen. Kan hij dan ook zorgen dat mijn energie terug komt. Toch vertrouw ik het meest op wat ik zelf voel en ervaar. De draak kan daarop een mooie aanvulling zijn. Wie weet wat er nog meer gaat gebeuren. Wordt vervolgd.