Mijn schrijfproces

De laatste tijd staat bijna alles in het teken van het verhaal dat ik aan het schrijven ben. Het is een bijzonder verhaal, begonnen tijdens de schrijfweek in Frankrijk in april. Ik ben nu met de tweede versie bezig; schrappen, herschrijven in schrijverstermen slijpen en schaven. Elke dag werk ik er aan, bang de draad te verliezen. Want het verhaal moet wel kloppen. Ik mag geen dingen vergeten. En dat is een grote uitdaging. Ik kan maar moeilijk loskomen van het verhaal. Dus ook vandaag ben ik weer aan het schrijven en daarvoor moeten de huishoudelijke klussen even wijken. Niemand die dat ziet en ik heb er geen last van. Als ik voldoende geschreven heb, komen die dingen weer aan de beurt. Mijn gevoel zegt dat er voor dit verhaal wel een uitgever is en dat het een succes gaat worden. Het is een totaal ander verhaal dan in mijn eerste twee boeken; Dorre bloemen en piranha’s en Dikke tranen en transparante geesten. Deze boeken zijn waar gebeurd en nog steeds te bestellen bij de online boekwinkels. Het nieuwe verhaal is fictie, uit mijn fantasie ontsproten. Het was voor mij een gekke gewaarwording toen al die fantasieën op papier kwamen. Want ja, ik schrijf alles eerst op in een collegeblok. Mijn gedachten gaan zo snel dat ik dat met typen niet bij kan benen, maar wel op papier. Ik schrijf razendsnel meters weg. De tweede versie gaat in de laptop met verbeteringen en weglatingen. Het verbaast me nog steeds waar al die scenes vandaan komen. Het is net of ik het niet zelf geschreven heb. En het blijft maar borrelen in mijn hoofd, vooral ’s nachts voordat ik ga slapen en dan hoop ik dat ik het kan onthouden om er ’s morgens een notitie van te maken. Dat zou een vervolg op dit boek kunnen worden. Ik heb een werktitel maar moet nog een goede pakkende titel bedenken en dat is niet eenvoudig. Als de tweede versie in de laptop staat, ga ik aan een derde versie werken. Nog meer schaven en slijpen. Daarna wordt het tijd voor proeflezers. Want dit keer wil ik het goed aanpakken zodat een uitgever er iets in ziet. Ooit heb ik gezegd dat ik beroemd wil worden, maar ik neem ook genoegen met bekend. Het zou mooi zijn als ik met mijn nieuwe boek een groot lezerspubliek kan bereiken.Dat gaat lukken. Wacht maar af.