Het einde van mijn eeuwige strijd?

20 juni Afgelopen maandagavond bezocht ik een open avond van een nieuw fitnesscentrum, alleen voor vrouwen. Eerder deed ik fitness in een grote sportschool. Ik voelde me daar verloren, kreeg nauwelijks persoonlijke aandacht en de helft van de tijd was er geen begeleiding in de ruimte aanwezig. Moest je op zoek als je hulp nodig had met de apparaten. Ik had het dan ook snel gezien. Deze nieuwe mogelijkheid deed mijn zelfvertrouwen groeien. Het voelde als thuis komen. Meteen de volgende dag kon ik komen voor de intake en instructie. De eerste momenten waren confronterend; gewicht te hoog, vetpercentage schrikbarend, vochtgehalte te laag en het allerergste… volgens deze metingen was ik een echt oud wijf. Tja…en eigenlijk wist ik dit allang. Mijn leven lang heb ik alle diëten al geprobeerd; afvallen, aankomen, een vicieuze cirkel. Voor de meting was ik net een week op dieet. Samen met fitness moet het mogelijk zijn de vetten te verbranden, vooral het buikvet. Het klinkt zo eenvoudig, voorgoed je eetgewoonten veranderen. In de ruimte waren vrouwen hard aan het trainen. Nu eens geen vrouwen in strakke fitnesspakjes, maar gewone sportieve kleding. Ze moedigden me aan. Het hoefde allemaal niet perfect. Het circuit van de oefeningen was leuk, afwisselend en motiverend door de enthousiaste begeleiding. Zo prettig heb ik me nog nooit eerder gevoeld tijdens een fitness-sessie. Voorheen vond ik fitness noodzakelijk kwaad terwijl ik om me heen hoorde dat fitness zo geweldig, zo verslavend was. Ik had andere verslavingen. Daar hoorde fitness niet bij. Maar nu begon ik er lol in te krijgen. Ik had sterk het gevoel dat ik voor eens en voor altijd af ga rekenen met het overgewicht dat ik al jaren meetors. Het betekent; loslaten. De afgelopen jaren heb ik een ontwikkeling doorgemaakt, aan mezelf gewerkt, veel van me afgeschreven. Maar er waren ook veel vreetbuien, veel verdrietige momenten en ik was kwaad op mezelf omdat ik geen discipline had. Na een healingsessie wat op mij overkwam als abracadabra, is er veel gebeurd. Kennelijk is mijn blauwdruk weer zoals hij moet zijn, dankzij het opnieuw coderen van mijn lichaam door een healer die geleid werd door het universum. Ja, het klinkt zweverig, ongeloofwaardig, maar er gebeuren nu dingen die ik niet voor mogelijk had gehouden. De tijd zal leren hoe het proces verder gaat. Voorlopig zit ik in een goede drive en hoop er ver mee te komen. Wordt vervolgd.