Nog steeds ben ik de dans ontsprongen doordat ik me aan de corona regels houd.  Maar gisteravond voelde ik me niet lekker. Ik lag op tijd in bed. Middenin de nacht werd ik wakker. Ik lag te rillen.

Als ik adem haalde dan pruttelde er iets van binnen. Ik schrok ervan en dacht meteen, ben ik nu aan de beurt. Ik hoestte en hoestte en hoopte dat alles weer normaal werd. Slapen durfde ik niet meer. Ik zou niet weten hoe ik corona zou hebben opgelopen. De paniek werd groter. Het hele doem scenario trok aan mij voorbij.

Ik besloot het universum om hulp te vragen en wachtte af. Ik heb al een paar keer eerder gevraagd om hulp voor andere dingen, dus ik rekende erop dat de healing gidsen me weer zouden helpen. Uiteindelijk werd ik rustig en heb aan en stuk door geslapen. Vanmorgen was mijn ademhaling normaal, alleen is mijn keel rauw door het hoesten. Sjonge, sjonge wat een nacht. Vandaag is het de eerste dag van de zomertijd. Ik houd me rustig. Straks om 13.00 uur ga ik naar de Mattheus Passion kijken en luisteren.