Meeuwen

 Ik ben geconcentreerd aan het schrijven als ik ineens heel veel zeemeeuwen hoor krijsen.

Mijn verhaal gaat over zon, zee en strand. Toeval dat ik ineens meeuwen hoor? Het maakt het schrijven intenser alsof ik zelf op het strand ben. Meeuwen geven zo'n heerlijk zomergevoel. Ik kijk naar buiten. De zon schijnt. De storm die de hele ochtend en een gedeelte van de middag langs mijn huis raasde en zelfs de kliko's omver blies, is afgezwakt. 

Ik vind meeuwen prachtige dieren, vooral als ze in de avondzon naar hun kolonie terugvliegen en hun witte veren prachtig oranje kleuren. Heel exotisch. Maar ik vind meeuwen ook eng. Ik herinner mij hoe zij mijn vader aanvielen vanwege zijn kalende hoofd, tijdens een wandeling door de Schoorlse duinen. Het leek de film van Hitchcock wel. Het was broedtijd in de meeuwenkolonie waar we met het gezin langs liepen. In de broedtijd zijn de meeuwen agressiever. Mijn vader had pikwonden op zijn hoofd. Vanaf die dag droeg hij altijd een hoed.

Toen mijn man en ik picknickten op het strand bij Lewes in Deleware in de USA, pikten de meeuwen het brood uit onze handen en namen zelfs de zak met broodjes in hun snavel mee.  Zo kan ik nog wel even doorgaan met lotgevallen over meeuwen.

Schooiers zijn het, vliegende ratten, alleseters en schijters. Brutale vogels, maar toch in staat een euforisch gevoel op te roepen door hun geluid. Het geluid van zinderende zomers, eropuitgaan, terrasjes, strandtenten en genieten. Ik hoop dat het allemaal snel weer mogelijk is. Mijn geduld raakt op. Ik wil uitvliegen.