Nog steeds ben ik de dans ontsprongen doordat ik me aan de corona regels houd.  Maar gisteravond voelde ik me niet lekker. Ik lag op tijd in bed. Middenin de nacht werd ik wakker. Ik lag te rillen.

Als ik adem haalde dan pruttelde er iets van binnen. Ik schrok ervan en dacht meteen, ben ik nu aan de beurt. Ik hoestte en hoestte en hoopte dat alles weer normaal werd. Slapen durfde ik niet meer. Ik zou niet weten hoe ik corona zou hebben opgelopen. De paniek werd groter. Het hele doem scenario trok aan mij voorbij.

Ik besloot het universum om hulp te vragen en wachtte af. Ik heb al een paar keer eerder gevraagd om hulp voor andere dingen, dus ik rekende erop dat de healing gidsen me weer zouden helpen. Uiteindelijk werd ik rustig en heb aan en stuk door geslapen. Vanmorgen was mijn ademhaling normaal, alleen is mijn keel rauw door het hoesten. Sjonge, sjonge wat een nacht. Vandaag is het de eerste dag van de zomertijd. Ik houd me rustig. Straks om 13.00 uur ga ik naar de Mattheus Passion kijken en luisteren.

Blij

Het is niet altijd makkelijk om aan de dagen een zinvolle invulling te geven. Door het akelige virus kan er zo weinig en altijd maar thuis zitten begint er in te hakken. Langzaam brokkelt je levenslust af en als het van die stormachtige dagen zijn met regenbuien komt dat je humeur niet ten goede.

Ik schrijf veel en ik lees boeken. Dan stap je even buiten je eigen wereld en beland je in een fictieve wereld. Heel fijn voor het moment. Maar als je dan weer in je eigen wereld terug bent, slaat de somberte toe. Maar niet vandaag want mijn schrijverijen werpen vruchten af. Ik kreeg vandaag officieel bericht van de uitgever dat mijn  vierde kinderboek, het vervolg op deel 1 van Juf Zebrahoed, gepubliceerd gaat worden. De titel van deel 2 is Juf Zebrahoed heeft heimwee. Ook voor dit deel heb ik zelf de tekeningen gemaakt. Dubbel blij word ik van het bericht dat deel 1 Juf Zebrahoed in april het boek van de maand is met leuke berichten op Facebook. Houd dat dus in de gaten. Op de tekening zie je de hele familie Regenboog met, in het midden, Juf Zebrahoed. Ooit was ze een zebra op de savanne in Afrika. Daar werd ze door de bliksem getroffen en veranderde ze in een mens. Ze ging als kinderjuf op de regenboog wonen, want echt waar, op de regenboog woont de familie Regenboog in kleine huisjes. Als het donker is zie je aan de sterrenhemel de lichtjes van de huisjes.

Weet je, mijn dag kan niet meer stuk!

Meeuwen

 Ik ben geconcentreerd aan het schrijven als ik ineens heel veel zeemeeuwen hoor krijsen.

Mijn verhaal gaat over zon, zee en strand. Toeval dat ik ineens meeuwen hoor? Het maakt het schrijven intenser alsof ik zelf op het strand ben. Meeuwen geven zo'n heerlijk zomergevoel. Ik kijk naar buiten. De zon schijnt. De storm die de hele ochtend en een gedeelte van de middag langs mijn huis raasde en zelfs de kliko's omver blies, is afgezwakt. 

Ik vind meeuwen prachtige dieren, vooral als ze in de avondzon naar hun kolonie terugvliegen en hun witte veren prachtig oranje kleuren. Heel exotisch. Maar ik vind meeuwen ook eng. Ik herinner mij hoe zij mijn vader aanvielen vanwege zijn kalende hoofd, tijdens een wandeling door de Schoorlse duinen. Het leek de film van Hitchcock wel. Het was broedtijd in de meeuwenkolonie waar we met het gezin langs liepen. In de broedtijd zijn de meeuwen agressiever. Mijn vader had pikwonden op zijn hoofd. Vanaf die dag droeg hij altijd een hoed.

Toen mijn man en ik picknickten op het strand bij Lewes in Deleware in de USA, pikten de meeuwen het brood uit onze handen en namen zelfs de zak met broodjes in hun snavel mee.  Zo kan ik nog wel even doorgaan met lotgevallen over meeuwen.

Schooiers zijn het, vliegende ratten, alleseters en schijters. Brutale vogels, maar toch in staat een euforisch gevoel op te roepen door hun geluid. Het geluid van zinderende zomers, eropuitgaan, terrasjes, strandtenten en genieten. Ik hoop dat het allemaal snel weer mogelijk is. Mijn geduld raakt op. Ik wil uitvliegen.