Soms vliegt het me aan. De contactloze dagen door de coronacrisis. Leuke dingen die gecanceld zijn. Nog steeds verontrustende berichten in de krant, rellen en mensen vol woede. Versoepelingen die eigenlijk nog niet kunnen, maar toch gebeuren waardoor de onrust over een nieuwe coronauitbraak weer opsteekt.
Zelfgekozen quarantaine of hoe je het ook wilt noemen, thuisblijven wat nu wel erg eentonig wordt. Het weer dat niet meezit, maar daar komt gelukkig verandering in. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik probeer er wat van te maken. Maar dan laat ik 's avonds in mijn bed mijn dag de revue nog eens passeren en dan denk ik; 'wat heeft de dag me gebracht?'
Nou ja, ik schiet in ieder geval op met mijn schrijverijen en met het tekenwerk. Daar vind ik veel voldoening in. Contact met een totaal andere wereld op papier. En ik lees graag. Dan verplaats ik me ook in een andere wereld. Vaak ben ik blij dat de wereld die beschreven wordt in de boeken, niet mijn wereld is. Dan heb ik het zo slecht nog niet.
Het enige lichtpuntje is het oppassen op kleinzoon en het spel dat we spelen. Mime of zoals hij zegt; pretending. Het gaat over stormtroopers en Darth Veder, star wars dus. Over robots en over koekoeksklokken en DickeryDock klokken van het bekende liedje Dickery dickery dock, de muis zat op de klok. Het hele spel wordt steeds gekker. En het wordt elke keer herhaald als hij hier is. Met het liedje dudeldjo breng ik hem aan het eind van de middag weer naar zijn eigen huis. Dan valt de stilte op me en ik besef me hoe graag ik het anders had gewild. Maar in het leven wordt doorgaans anders bepaald. Je kunt het leven maar gedeeltelijk naar je hand zetten. De rest wordt bepaald van bovenaf.
Dus mijn conclusie is dat je er zelf een feestje van moet maken en zelf de slingers op moet hangen. Maar wat is dat moeilijk als de motivatie ontbreekt. Ik vraag me af of ik nou in een dip terecht kom of dat ik het gewoon even zat ben.  Ik denk het laatste. Morgen wordt het mooi weer. Ik ga er dan maar eens lekker op uit, opladen en weer nieuwe energie opdoen. Hoe, dat zie ik morgen wel.

Een kinderboek schrijven is een heel proces, veel werk, veel schrappen, herschrijven, maar illustraties maken is wel de grootste uitdaging. In mijn atelier heb ik een fijne plek . Mooie kleurpotloden om mee te werken en contact met buiten. Er zit een rooster in mijn voordeur en daarachter een raam dat open kan. En dat is fijn met deze warmte. Vandaag brengt het flink verkoeling. Ik heb een aantal illustraties af, maar nog zeker 25 te gaan. Bij elk hoofdstuk van mijn vierde kinderboek een illustratie, net als in het derde boek Juf Zebrahoed. Op de tekening zie je een zeer angstige zebra en verder vertel ik er niets over. Het is aan te raden eerst Juf Zebrahoed te lezen. Daarna volgt Juf Zebrahoed heeft heimwee. Het duurt nog even voordat dit boek gelanceerd wordt. Daarom alvast veel plezier met het lezen van Juf Zebrahoed, een bijzonder mens.

Druilerige zaterdag.

Op deze druilerige zaterdag met regen en harde wind, zit ik comfortabel in mijn atelier. De klassieke radiozender staat aan. Muziek die je rust geeft. Ondertussen ga ik verder met de illustraties voor mijn vierde kinderboek Juf Zebrahoed heeft heimwee.
Voor mij komen door het tekenen de personages echt tot leven. Dat maakt het extra leuk. Ik liet de illustraties aan schoonzoon zien. Hij vindt ze prachtig. Alleen wel jammer dat ze niet in kleur afgedrukt worden. Helaas, dat wordt te kostbaar. Ik heb ze bijna af en dan ga ik verder in het manuscript. Schrappen, herschrijven net zolang tot het perfect is. Ik ga niet op vakantie, dus kan ik er veel tijd aan besteden. Lekker hoor, om in de fantasiewereld te zitten. Ver weg van alle ellende. Het maakt mijn dag goed door het proces van creëren. Laat de storm maar bulderen en de regen maar kletteren. Ik zit in mijn cocon en daar kom ik voorlopig niet uit.