Houd moed

Het is al weer eind april. De tijd is omgevlogen ondanks het thuis moeten blijven. Ik heb mijn creativiteit losgelaten in deze periode.
Mei komt er aan. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Krijgen we meer vrijheid? Of wordt de lockdown verder gehandhaafd? Het is nog steeds onzeker allemaal.
Het is niet zo dat ik de moed verlies, maar ik denk wel aan al die mensen die nadelige gevolgen ondervinden van deze lockdown. En ik denk ook aan al die mensen die hun leven verloren en aan de nabestaanden ervan. Het zit dagelijks in mijn gedachten. Je wordt er ook steeds mee geconfronteerd; in de krant, op de televisie. Dat laat me niet onberoerd.
We hebben een aantal zonnige dagen gehad, waarbij je heerlijk in de tuin kon zitten. Nu is het weer omgeslagen. Het is somber en kil. Bij mij brandt de kachel. Somber weer maakt jezelf ook somber. Ik probeer het tegen te houden, probeer optimistisch te blijven. Lastig is het wel. Er is een lichtpuntje. Volgende week krijgen we weer warmer weer. Ik hoop dat deze akelige periode snel voorbij is. Het zal niet meer hetzelfde worden als voor de corona uitbraak. We moeten ons voorbereiden op een andere manier van leven. Dat zal wennen zijn, maar niet onoverkomelijk.
Sterkte voor alle mensen die dit nodig hebben. Ik brand kaarsjes voor iedereen.

Crisisdip.

Lange tijd gaat het goed en heb ik er vrede mee dat ik thuis moet blijven. Dat ik alleen contact heb via de sociale media. Dat dingen niet gaan zoals ik verwacht had of zelfs gecanceld worden. 

Ik kan niets ondernemen en ik vraag me dan ook af, hoelang gaat dit nog duren? Lang denk ik.

Ineens voel ik een forse dip aankomen. Van de week keek ik op tv naar een registratie van de Mattheuspassion door het concertgebouworkest. Gisteravond, witte donderdag, keek ik naar een aangepaste versie van de Passion. En vanmiddag, Goede Vrijdag, is er opnieuw een registratie van de Mattheuspassion. Van jongs af aan kijk en luister ik daar al naar. Het hoort bij de Goede week, de week voor Pasen.

Halverwege de Mattheus staat er iemand aan de deur met een bos tulpen. Ik dacht “Oh wat leuk, ik ben ook aan de beurt voor een beetje aandacht in de vorm van bloemen.” Je hoort er zoveel over op tv en in de krant. Maar helaas, de tulpen zijn niet voor mij maar voor dochter. Ik gun ze haar van harte, maar ik ben toch even teleurgesteld.

Dan komt het beroemde slot van De Mattheuspassion; Wir setzen uns mit tränen nieder und rufen dir im graben zu: Ruhe sanfte, sanfte ruh.

Ja en dan komen de tranen om alles wat er nu gebeurt. Ik denk aan mijn man, aan mijn schoonzus en hoe ik ze mis. Ik denk aan veel dierbaren en voel het verlies en het verdriet opnieuw.

Mijn telefoon staat nog aan. Er zou een uitzending komen vanuit de abdij van Egmond. Ik ben nieuwsgierig naar de dienst. Ik zie geen bewegend beeld en er is geen geluid. 

Ik bedenk dat het voor vandaag wel even genoeg is met stichtelijke dingen. Mijn zoon noemt het bid-dingetjes. Ik ga wat anders doen, maar ik vergeet de telefoon uit te zetten.

Ineens hoor ik een stem alsof er iets omgeroepen wordt. Het klinkt als een geluidswagen die een waarschuwing uitstuurt. Ik kijk achter naar buiten. Niks. Ik kijk voor. Weer die stem. In de verte zie ik een oranje zwaailicht, maar alles lijkt normaal. Toch krijg ik een akelig gevoel. Wat is er aan de hand?

Ik loop naar de keuken voor een kop koffie. Ik schrik, want er klinkt ineens gezang. Keihard. Het komt uit mijn telefoon. De dienst in de abdij is begonnen. Ik moet er om lachen. Raadsel opgelost. Maar het haalt mijn sombere gevoel niet weg.

Ik moet even naar buiten. Even de zon in en naar de vogels luisteren. Ik neem de bos tulpen voor mijn dochter mee.

Zij zei: ‘Neem jij ze maar, jij verdient ze veel meer. Ik zou niet weten wat we zonder jou zouden moeten doen.’ Daarmee bedoelt ze de zorg voor kleinzoon die ik regelmatig overneem nu hij niet naar school kan.

Ik neem de tulpen dankbaar aan en mijn stemming stijgt meteen weer. 

Het zal vaker voorkomen, ups-and-downs. We zijn nog lang niet uit de crisis. Zulke kleine gebaren als een bloemetje geven of een compliment, maken veel goed. 

Het is bijna Pasen, de dag van de wedergeboorte. Laten we hopen dat we snel uit de crisis zijn. Hoop doet leven. Fijne Paasdagen.

Een leuke tip

Nu iedereen thuis moet blijven kunnen veel opa's en oma's hun kleinkinderen niet meer knuffelen. De kleinkinderen zien, gaat alleen met beeldbellen, maar dat is niet hetzelfde. En deze periode is niet zomaar voorbij.
Ik heb een tip. Lees de kinderen voor tijdens het beeldbellen. Ze zullen het geweldig vinden. Dat brengt opa of oma een beetje dichterbij. Bij www.godijnpublishing.nl vind je in de webshop leuke kinderboeken, waaronder drie boeken van mij. De titels zijn:
Reizende poefjes,
De lamp, de sneeuwbol en het kompas,
Juf Zebrahoed.
Alle drie de boeken zijn avontuurlijk, spannend en betoverend. Je leest er meer over in de webshop, rubriek kinderboeken.

Tot 30 april krijg je 15% korting op mijn boeken met code zebra.

Crisis

Het valt niet mee deze crisis. Alles is in de ban van het coronavirus en dat is heel begrijpelijk. Bang voor wat er gaat gebeuren. Bang om slachtoffer te worden. En nog erger doodsangst. Het houdt mij allemaal bezig. Ik wil de berichten niet horen of lezen, maar toch hoor en lees ik ze. Ik hoop iedere dag dat het beter wordt. En al die bijzondere dingen die gebeuren om mensen een hart onder de riem te steken vind ik zo mooi.

Er zijn zoveel mensen slachtoffer van dit vreselijke, ongrijpbare, onvoorspelbare virus. Het grijpt mij ontzettend aan en ik heb bewondering voor al die mensen die zich inzetten om het virus te bestrijden.

Ik probeer een positieve draai te geven aan deze periode. Ik ben blij met de sociale media, mijn contact met de buitenwereld. In mijn atelier laat ik mijn creativiteit los. Ik merk dat veel mensen legpuzzels maken. Ik puzzel met lapjes stof, vierkantjes van 7x7 cm. Ik zoek uit welke stof ik ga gebruiken, hoe ik ze ga rangschikken en aan elkaar maken op de naaimachine. In totaal 90 vierkantjes van speciale katoenen quiltstof in diverse dessins en kleuren. Ik maak er een hondje van die steeds van kleur verandert als een kameleon. Het hondje is dan ook van het ras kameleond. Het is een van de personages in mijn vierde kinderboek in wording. Titel: Juf Zebrahoed heeft heimwee en het is een vervolg op het boek Juf Zebrahoed.

De meeste lappen stof heb ik gekocht tijdens een langdurig verblijf in Amerika. Daar leeft het quilten heel erg en als je in een quiltshop komt, word je ontzettend hebberig. Van tevoren bepaalde ik hoeveel geld ik aan de stoffen wilde uitgeven. 

Het hondje krijgt verrassende kleuren. Het is boeiend om te bepalen hoe hij er uit gaat zien. Loopt hij in het bos dan krijgt hij de kleuren van het bos, zoals paars door de bosbessen, groen door het gras en de bomen en bruin door de boomstammen. En soms blauw door de lucht. Wandelt hij langs een meer, dan wordt hij blauw. En als hij met de hoofdpersonen speelt, de kinderen Mars en Venus Regenboog dan krijgt het hondje regenboogkleuren. Dus hij is een echte kameleond.

De lancering van mijn vierde kinderboek is nog niet bekend. Ik werk er nog hard aan. Het is aan te raden eerst Juf Zebrahoed te lezen en daarna het vervolg. Ik maak de illustraties zelf en de hondje gebruik ik voor promotiedoeleinden. Dus jullie begrijpen dat ik deze nare tijd wel doorkom op een prettige manier. Ik hoop dat deze periode voor iedereen snel voorbij is.

Juf Zebrahoed is overal te verkrijgen. Kijk ook eens in de webshop van www.godijnpublishing.nl in de rubriek kinderboeken. Tot 30 april krijg je 15% korting op mijn boeken met code zebra.