Sneeuwpoppen

Voor de komende dagen is er code geel afgegeven voor koudeletsel. We zijn niet meer gewend om ons dik aan te kleden. Echte koude vrieswinters blijven uit en dikke pakken sneeuw zoals in de wintersportlanden hoeven we hier niet te verwachten.
Mijn voortuin ligt op de Noord-Oost kant. De zon heeft geen invloed op het dunne laagje sneeuw. Het is een uitstekend plek om een sneeuwpop neer te zetten, maar zonder sneeuw begin je niets. Het doet me denken aan vroeger, toen ons land getrakteerd werd op een dikke laag sneeuw. Tegenover ons huis was een school met ervoor een enorm grasveld. De school was dicht vanwege de kerstvakantie. Daar lag een perfecte laag ongerepte sneeuw en het nodigde uit om een sneeuwpop te maken. Met de buurkinderen gingen we aan de slag. Een kleine sneeuwbal werd over de sneeuwlaag gerold en alle sneeuw plakte er aan vast. Hij werd groter en groter, zo groot dat we met zijn tweeen de bal naar zijn standplaats moesten rollen. Dat was een hele klus. Toen volgend een tweede, iets kleinere bal die moest dienen als bovenlichaam. Vaders kwamen helpen om de tweede bal op de eerste bal te plaatsen, waarna wij alles met sneeuw konden opvullen. Daarna werd het hoofd gerold, veel kleiner dan de andere twee ballen. Die waren zo hoog dat de vaders het hoofd er bovenop moesten zetten. Zo maakten we nog twee sneeuwpoppen. Het allerleukste was de finishing touch; het 'aankleden' van de poppen. Iedereen had wel iets bruikbaars zoals mutsen, sjaals, wortels voor een neus en steenkooltjes voor het gezicht en knopen.
En toen stonden daar drie levensgrote sneeuwpoppen naast elkaar. Indrukwekkend.  Vanuit huis konden we ze dagelijks bewonderen. Het winterweer hield aan, de poppen stonden uit de zon en we hadden er weken plezier van. Het werd warmer en de poppen kleiner, totdat er alleen nog wat kleding, kooltjes en wortels over waren. Het doet me denken aan de animatiefilm de sneeuwman (The snowman). Zo zagen onze poppen er ook uit. In de film komt de sneuwman tot leven. Als die film er in die tijd was geweest dan hadden wij zeker onze fantasie laten gaan. Er is niets leuker dan kinderfantasie. Dat blijkt ook uit mijn kinderboek Reizende poefjes en uit het vervolg op dit boek getiteld: De lamp, de sneeuwbol en het kompas dat in september gelanceerd wordt bij

Godijnpublishing. Plannen zijn er voor een derde boek. Wie weet speelt zich dat wel af in de sneeuw. Tijdens het schrijven hiervan borrelen de ideeen op in mijn hoofd. Dat gaat leuk worden!