Chagrijnig

Ik ben een chagrijn. Ik zit te piepen en te zeuren en ik word al die regen zat. Zelfs een cd met pianomuziek en vrolijke vogelgeluiden kan me niet oppeppen. Wat een wonder ineens. Terwijl ik dit schrijf breekt de zon door.wie zorgt daarvoor. Het universum dat haarfijn mijn stemmingen aanvoelt of mijn drakenkop die nog steeds staat te grijnzen op het kastje. De zon zou mijn stemming moeten verbeteren. Ik wil niet toegeven aan bankliggen want dat betekent verstoppertje spelen met mezelf. Vluchten voor iets wat me dwars zit. Ik weet het wel maar kan er zo weinig aan veranderen. Ik mis mijn maatje. Hij is nu al weer vijf jaar aan gene zijde zoals dat genoemd wordt of de geestenwereld. Vijf jaar, een hele tijd, maar soms lijkt het als de dag van gisteren dat hij is overgegaan. Ik heb nog regelmatig paranormaal contact met hem en dat is iets wat ik niet zou willen missen. Een nieuwe partner zoeken is geen optie. Het idee dat hij ook weer dood gaat, want ja, de jaren beginnen te tellen. Ik kan niet nog eens een keer zo'n verdriet aan. Moeilijk is het om altijd overal in je eentje op af te gaan. Ik doe het wel en ben ook best trots dat ik dat doe. Maar je komt altijd weer in een leeg huis terug. Bij mij in huis praten de muren niet. Dus zwijg ik maar. Wat een zeurverhaal eigenlijk. Ik ga mijn sporttas inpakken en naar de fitness. Misschien dat dat helpt tegen al mijn frustraties.mezelf flink afbeulen, de agressie er uit gooien. Want soms kom ik in de verleiding iets stuk te gooien. Helaas moet ik dan zelf de rommel weer opruimen dus dat weerhoudt me. Ik ga en hoop herboren terug te komen.

Drakenkoppen en schedels

Afgelopen zondag ben ik aanwezig geweest bij een Kick-ass healing circle. In het midden van de ruimte stonden in een cirkel draken en schedels van verschillende soorten edelsteen opgesteld. Groot en klein door elkaar en daartussen een kaars. Mijn aandacht werd getrokken naar een drakenkop van jade en een schedel van goudsteen. De deelnemers zaten in een grote cirkel er om heen. Een iemand stond op, liep naar het midden, pakte de groene drakenkop en liep naar mij toe. Ze zei: “Deze draak wil vanmiddag bij jou zijn.” Ik hield hem een tijd in mijn hand en kreeg het erg warm. Ik zette hem op de grond tussen mijn voeten. De persoon die de healing deed kwam bij me staan. Maakte allerlei gebaren en ik voelde een soort van tornado in mijn hoofd. Ik sloot mijn ogen en zag licht door mijn hoofd gaan. Ik kreeg van haar de groene draak in mijn handen gestopt. Ik moest hem bij me houden. Ze voelde verbondenheid met de sjamanen. Grappig. Ik had net die dag twee vlechten in mijn haar. Er werd mij gezegd dat jade overvloed betekent en succes bespoedigd. Dat de draak mij in beelden laat zien wat ik moet doen. Ik was toch nog sceptisch. Had gezien hoe anderen met hun schedels en draken omgingen. Ze werden geknuffeld, geaaid en gekust en heel zorgvuldig in en uitgepakt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik totaal niets afwist van die materie. Het heeft te maken met het universum en kennis die schedels aan elkaar door geven en die dan terecht komt bij mensen die dat nodig hebben. Zoiets. Ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen te ver gaat. Zo dacht ik eigenlijk ook wel. Weer thuis voelde ik me moe, uitgeblust. Ik had een vol hoofd. Al mijn energie was verdwenen. De draak stond op het kastje bovenop zijn bewaardoosje aan de binnenkant bekleed met witte zijde. Ik had de neiging hem in zijn doos terug te stoppen, want voordat ik met de draak in aanraking kwam voelde ik me prima. De afgelopen dagen hield ik het gevoel van uitgeblust zijn, hoewel ik naar de buitenwereld de schijn ophield dat ik alles aankon. Maar niks lukte, fitness was zwaar, ik had een enorme vreetbui en ik kon de hele dag wel slapen. Bovendien voelde ik me eenzaam. De schrijfcirkel op maandagmiddag was niet het succes wat het normaal is. Ik vond de energie loodzwaar. Gisteren kwam de kentering. Ik had een heel leuk gesprek met een onbekend iemand. Een ander persoon nodigde me uit om koffie te komen drinken. Ik zocht op google naar afbeeldingen van draken. Ik kreeg zin om een draak te tekenen, maar ik stuitte op een boekje van Arretje Nof, mijn favoriete kinderboek uit mijn jeugd. Je kon toen een hele serie bij elkaar sparen met punten op potten Calvé mayonaise, pindakaas en frituurvet. Wie kent niet de beroemde Arretje cake, te maken zonder oven. De titel van het boek uit 1958 is De draak en de Chinese prinses. Ik heb het meteen aangeschaft. Er staat een afbeelding van een indrukwekkende draak in. En dan is mijn manuscript af. Gelezen, herschreven, gepolijst en gereed om naar een uitgever te gaan. In mijn spirituele ruimte valt mijn oog op een boek van Paul Sebes, getiteld Bestseller. Ik pak het uit de boekenkast, het valt open en lees daar hoe ik een manuscript op moet sturen. Dit alles kan geen toeval zijn. Zie ik daar de draak grijnzen? Het ziet er naar uit dat hij zijn plek gevonden heeft. Als ik vastloop laat hij me zien wat ik moet doen. Kan hij dan ook zorgen dat mijn energie terug komt. Toch vertrouw ik het meest op wat ik zelf voel en ervaar. De draak kan daarop een mooie aanvulling zijn. Wie weet wat er nog meer gaat gebeuren. Wordt vervolgd.

Deel 4 mijn strijd tegen de kilo's

Ik voelde me een aantal dagen rot; moe. Misselijk. Ook voelde ik me depressief, net of er een nare donkere wolk boven mijn hoofd hing. Er zijn van die momenten dat er allerlei herinneringen naar boven komen en dat maakt me somber en verdrietig, herinneringen die altijd herinneringen zullen blijven. Bovendien liet de weegschaal geen gewichtsverlies zien, hoe ik ook mijn best deed. Ik was zelfs aangekomen. En dat frustreert enorm. Ik baalde er van, dacht; zie je wel, het gaat toch niet lukken en ik voelde me een looser. Ik had geen puf om naar de sportschool te gaan, voelde me nog steeds misselijk. Ik sprak mezelf toe dat thuis blijven geen optie was. Niet opgeven maar nu eens doorzetten. Ik nam een tablet ibuprofen in, pakte mijn spullen bij elkaar en ging. In mijn eigen tempo heb ik het fitness circuit afgewerkt en ik was niet ontevreden. Was zelfs trots dat ik toch zo verstandig was geweest om te gaan. Na afloop heb ik lang aan de conversatietafel zitten praten met iemand over de problemen van het afvallen. Alles was heel herkenbaar. Ondertussen genoot ik van een kop groene thee. Dat is goed voor de stofwisseling en de vetverbranding. En vet moet er verbrand worden. Buiten vond ik het broeierig heet en ik was al zo erg verhit door de fitness.Druppels zweet vielen van mijn gezicht. Ik was blij met de airco in mijn auto. Weer thuis trakteerde ik mezelf op een groot bord patat, gezond gebakken in een actifry. Toch nog slecht als je wilt afvallen, maar ik had er zo’n zin in en ik dacht dat de verbranding die door de fitness op gang gekomen was, ook de frieten wel zou aanpakken. Dit alles resulteerde in bankhangen, steeds maar denkend aan lekkere dingen zoals chocola of een mon chou taart, kroketten die in de vriezer lagen maar die ik uiteindelijk toch niet gegeten heb. Ik heb mijn strijd doorgezet, het koolhydraatarme dieet weer opgepakt en tot mijn grote opluchting begon ik weer af te vallen. Dat gaf me nieuwe moed. Ik wil echt voor eens en voor altijd afrekenen met die kilo’s. Ja, jullie lezen het goed. En als je het wereldkundig maakt gaat het lukken volgens de secret. Het is nu tijd voor de lunch en dat wordt een omelet met tomaten en tuinkruiden. En vanmiddag weer naar de sportschool. Uitspraak van Gordon: Eet gezond maar eet je niet rond. Wordt vervolgd.