Mijn blog wordt regelmatig aangevuld met nieuwe belevenissen. Ook lees ik graag blogs van anderen. Wat me opvalt is dat de populaire blogs vaak gevuld zijn met grove, platte taal. Kennelijk is dat een sleutel tot populariteit. Met boeken is het vaak net zo. Soms zit ik met kromme tenen te lezen en dan denk ik: “Hoe krijgen ze het op papier.” In verhalen of columns mag alles. Je mag personen afbranden, mishandelen, schelden, vloeken en seks beschreven tot in detail schijnt er altijd bij te horen. Dan wordt blijkbaar een verhaal pas interessant, want daar wordt over gesproken. Nou...ik krijg zulke dingen niet op papier. Ben ik te braaf, te netjes of misschien wel ouderwets? Ik zou mezelf niet meer zijn als ik schuttingtaal op papier zet. Of zou ik dat nu juist wel moeten doen. Zou dan pas de schrijver in mij echt los komen. Moet ik mezelf helemaal laten gaan? Gaat me niet lukken denk ik. Ik ben keurig netjes opgevoed en heb me altijd keurig gedragen. Neemt niet weg dat ik behoorlijk kwaad kan worden, vloeken en tieren, maar zal nooit platte woorden eruit gooien. Misschien een heel enkele keer maar dan ben ik wel heel erg kwaad. Het zit niet in mijn systeem. Ik blijf gewoon mezelf zoals ik ben. Belangrijk is dat mijn verhaal overkomt, dat mensen begrijpen wat ik wil vertellen. Dat ik een gevoelige snaar kan raken. Dus voor mij geen grove taal en schuttingwoorden. Hoe anderen in hun blog schrijven moeten zij weten. Maar vaak denk ik: “Dat zet je toch niet op internet, iedereen kan het lezen?” Kennelijk trekt niemand zich daar wat van aan. Ik wel. Ik blijf dan misschien braaf en netjes maar zo ben ik nu eenmaal. Ik ga mezelf daarin niet veranderen. Populair of niet, ik blijf gewoon schrijven want dat is mijn passie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten