Passie voor schrijven

Godijn Publishing, een uitgever met veel mogelijkheden. Neem nou de schrijfwedstrijden. Informatie hierover op www.godijnpublishing.nl
Ik ben geen fantasy schrijver maar ga het toch proberen voor de fantasy schrijfwedstrijd genaamd Achterblijvers. Maar hoe begin je zo'n verhaal.
Ik leg pen en papier voor me en elke keer als er iets mij te binnen schiet, noteer ik het. En ineens komt er een stormvloed aan steekwoorden en de lijst wordt lang. Ik ga zoeken op internet of hetgeen ik wil gebruiken ook klopt. Ik vind het leuk zo'n zoektocht en het verhaal begint zich in mijn hoofd te vormen. Helaas heb ik vandaag geen gelegenheid om het uit te werken en daarom ben ik blij dat er aantekeningen op papier staan.
De verhalen die door de jury positief beoordeeld worden, komen op een longlist. De verhalen die uiteindelijk op de shortlist komen, verschijnen in een bundel. Wat zou het leuk zijn als mijn verhaal erbij hoort.
De andere schrijfwedstrijden kun je vinden op de website. Ondertussen ben ik bezig met een roman voor volwassenen, ik verwacht nog de eindredactie terug van het vervolg op Reizende poefjes en ik heb pas een verhaal, dat ik na eindredactie bewerkte, teruggestuurd voor de bundel Blauwe violen. Als je dit zo allemaal leest, kun je wel stellen dat mijn passie schrijven is. Je kunt je zo heerlijk in een verhaal verliezen.
Reizende poefjes is zo'n verhaal. Je stapt als het ware weer even terug in de kindertijd waar alles nog sprookjesachtig en mooi is

en waarin je de werkelijkheid kan ontvluchten door je even af te sluiten van de grote mensen wereld waarin het vaak boos en dreigend is. Want Reizende poefjes is niet alleen leuk voor kinderen om zelf te lezen maar ook voor volwassenen om voor te lezen. Het is geweldig dat veel mensen Reizende poefjes al gelezen hebben en uitkijken naar een vervolg. Heb je het nog niet gelezen, dan zou ik het zeker doen om alvast kennis te maken met de hoofdpersonen die in het vervolg getiteld De lamp, de sneeuwbol en het kompas ook weer een grote rol spelen.
Ondertussen ben ik nog lang niet uitgeschreven en zeker niet afgeschreven als ik de reacties om me heen hoor.

Bundels vol korte verhalen

Ik schrijf verhalen voor een bundel, die binnenkort gepubliceerd wordt bij www.godijnpublishing.nl samen met een aantal schrijvers. Voor een paar onder hen is het een debuut en een stap op weg naar meer. Ik heb vier verhalen afgerond. Dat was mijn taak voor vandaag. Ik moet nog twee verhalen schrijven en een verhaal is klaar voor eindredactie. Het is bedrijvig, maar...ik functioneer het beste met een deadline. Zo heb ik al veel korte verhalen geschreven en ik overweeg om die verhalen, die heel divers zijn, uit te geven. Alleen nog even een pakkende titel bedenken.
Ook komt er een nieuwe bundel, getiteld Blauwe violen. Het instrument viool speelt in dit boek een hoofdrol en iedereen krijgt een kans hiervoor een verhaal te schrijven. Ik schreef voor deze bundel het verhaal Hendrik. Hij is geselecteerd om in de bundel opgenomen te worden. Daar ben ik heel blij mee, want het is een erkenning van wat je aan het doen bent, schrijven. Ik constateer zelf dat mijn korte verhalen in de loop der tijd steeds beter worden. In de bundel Influisteraar staat sinds kort ook een verhaal van mij, Wit licht. Het was gekoppeld aan een schrijfwedstrijd en ik sprong dan ook een gat in de lucht toen ik mijn naam hoorde noemen op het podium van de schouwburg tijdens de presentatie van de bundel. Mijn verhaal stond op de longlist met veertig verhalen. Er konden vijfentwintig verhalen in de bundel. Tot het eind toe was het spannend en ja, ik hoorde bij de winnaars.
Bundels zijn heel fijn om te lezen wanneer je weinig tijd hebt. Na ieder verhaal kun je het boek even opzij leggen.
Ik ben nog lang niet uitgeschreven. Na kinderboek Reizende poefjes staan er nog twee op stapel. De lamp, de sneeuwbol en het kompas is een vervolg op Reizende poefjes en verschijnt in september.
Een roman voor volwassenen, titel nog niet bekend, verschijnt in 2019. Genoeg werk dus.
Meer info over de bundels en de schrijvers vind je op de site van Godijn Publishing.

3 januari stormdag.

De storm raast over het land met veel lawaai. Ik vind het niet fijn, want storm is onvoorspelbaar. Aan weerskanten van onze oprit staan zuilen met daarop een beeldje van een paard. Ons huis was vroeger een paardenboerderij. We krijgen vaak de vraag of we paarden hebben. Nee, dat hebben we niet en ook nog geen andere dieren behalve twee katten. De paarden laten we op de zuilen, want het heeft wel iets. Toen ik uit het raam keek zag een paard er anders uit. Ik kon niet zien waardoor. Ik wilde naar buiten, maar moest de voordeur goed vasthouden toen ik hem open deed. In de opening werd ik bijna terug geblazen, zo'n kracht had de wind. Met moeite trotseerde ik de wind en zag tot mijn grote schrik dat het paardje onthoofd was. Zijn hoofd lag op het fietspad. Het kan niet anders dan dat hij weggeblazen is door de wind. Wij krijgen hier de volle laag. Het landschap is zo open dat niets de wind tegenhoudt.
Arm paardje. Zodra het weer het toelaat, probeer ik het hoofd weer op het lijf te lijmen. Want een paard zonder hoofd is een gek gezicht.
Ze zeggen dat aan het eind van de middag de storm gaat liggen. Het is het eind van de middag en ik merk er nog niets van. Ik kom er ook achter dat er veel kieren in het huis moeten zitten, want hier en daar voel ik kou binnen komen. De voordeur zit op het nachtslot, want dan pas sluit hij goed. Ik moet er tochtstrippen op laten zetten.
Ik ga weer verder met schrijven, want daar was ik mee bezig. Naast kinderboek Reizende poefjes komt er ook een boek voor volwassenen. Ik ben er al een tijd mee bezig en in dit nieuwe jaar wil ik het afronden. Maar er is nog een hoop werk te doen. Dus nu snel verder.