Gedachten

Ouder worden. Ieder mens wordt ouder. Je ontkomt er niet aan. Bij de een gaat het verouderingsproces sneller dan bij de ander. Ik voel me nog altijd jong. Kan in gedachten veel bijvoorbeeld mooi dansen met souplesse, maar als ik voor de spiegel beweeg is het toch een flinke confrontatie. De geest denkt iets anders dan het lichaam laat zien. Staat de roze bril op dan vervagen de rimpels, sta ik te dansen als Michael Jackson. Ik beheers de moonwalk. Gaat de roze bril af dan zie ik echt een ouder wordend mens, stram en stijf. Dus zet ik vaak snel de roze bril weer op en vlinder sierlijk door het leven, voor mijn gevoel dan. Ik ben al senior zoals dat tegenwoordig heet. Ik werk niet meer buiten de deur en kom tijd tekort om alles te doen wat ik graag wil doen. Ik moet prioriteiten stellen en dat is lastig, Zit vaak in de uitstelmodus. Manana zoals de Spanjaarden zeggen. Dat komt mede door de virtuele wereld. Voor je het weet ben je verslaafd, kun je niet meer zonder. Het betekent contact met de buitenwereld. Maar wat schiet je eigenlijk op met al die contacten die ontstaan terwijl je achter je laptop zit? Er ontstaan geen echte vriendschappen, het contact is oppervlakkig. Dus om mijn netwerk uit te breiden moet ik er op uit, contacten leggen buiten de deur. En dan komt de uitstelmodus weer in actie. Het is zo gemakkelijk om in je comfortzone te blijven. Ik vraag me wel eens af hoe ik die uitstelmodus voorgoed kan uitschakelen.