Voorspelling

Ik krijg door dat er iets groots staat te gebeuren. Het aftreden van de koningin is het niet. Het gaat om iets persoonlijks maar wat dan. Tja, dat zal ik vanzelf wel merken. Lekker vaag dus. Vandaag waren er wel twee leuke ontmoetingen die mij het gevoel gaven dat ik er toe doe. Bij de eerste ontmoeting vroeg ik me af of ik niet teveel op mijn praatstoel zat maar degene die me aanhoorde zat, bij wijze van spreken, met open mond te luisteren. Ik vertelde over het bewust worden van mijn paranormale gave. Dat wordt door anderen iedere keer weer als bijzonder ervaren, vooral als je gelooft dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik vertelde hoe ik in contact sta met de geestenwereld en dat het niet altijd even gelukkig verliep. Ik ben zelfs geflipt, dacht dat ik gek werd. Als er een dokter aan te pas was gekomen , was ik plat gespoten en naar de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis afgevoerd. Maar zover kwam het niet. Uiteindelijk kwam ik weer tot rust en heb een mediumtraining gevolgd om alles in goede banen te leiden. Ik weet nu hoe ik me af kan schermen voor invloeden vanuit de geestenwereld. Ik laat geesten toe als ik dat wil. Ik krijg opnieuw door dat deze ontmoetingen niet hetgeen waren wat er zou gaan gebeuren. Het is veel grootser. Ik kan niets anders doen dan afwachten. Ik heb geen idee in welke richting ik moet denken. Dus ga ik over tot de orde van de dag Mijn contact met de geestenwereld staat beschreven in mijn boek Dikke tranen en transparante geesten.

Gedachten

Ouder worden. Ieder mens wordt ouder. Je ontkomt er niet aan. Bij de een gaat het verouderingsproces sneller dan bij de ander. Ik voel me nog altijd jong. Kan in gedachten veel bijvoorbeeld mooi dansen met souplesse, maar als ik voor de spiegel beweeg is het toch een flinke confrontatie. De geest denkt iets anders dan het lichaam laat zien. Staat de roze bril op dan vervagen de rimpels, sta ik te dansen als Michael Jackson. Ik beheers de moonwalk. Gaat de roze bril af dan zie ik echt een ouder wordend mens, stram en stijf. Dus zet ik vaak snel de roze bril weer op en vlinder sierlijk door het leven, voor mijn gevoel dan. Ik ben al senior zoals dat tegenwoordig heet. Ik werk niet meer buiten de deur en kom tijd tekort om alles te doen wat ik graag wil doen. Ik moet prioriteiten stellen en dat is lastig, Zit vaak in de uitstelmodus. Manana zoals de Spanjaarden zeggen. Dat komt mede door de virtuele wereld. Voor je het weet ben je verslaafd, kun je niet meer zonder. Het betekent contact met de buitenwereld. Maar wat schiet je eigenlijk op met al die contacten die ontstaan terwijl je achter je laptop zit? Er ontstaan geen echte vriendschappen, het contact is oppervlakkig. Dus om mijn netwerk uit te breiden moet ik er op uit, contacten leggen buiten de deur. En dan komt de uitstelmodus weer in actie. Het is zo gemakkelijk om in je comfortzone te blijven. Ik vraag me wel eens af hoe ik die uitstelmodus voorgoed kan uitschakelen.