Sinterklaasfeest

Maandag 3 december 2012 Sinterklaasfeest. Gisteren kwamen de kinderen met hun gezinnen naar mijn huis om het sinterklaasfeest te vieren. Ik had een paar drukke dagen achter de rug; shoppen, inpakken, rijmen. Tijdens het shoppen had ik veel binnenpretjes om wat ik gekocht had. Ik fantaseerde er op los hoe de reactie zou zijn als de pakjes uitgepakt zouden worden en zag het als een visioen voor me. Zo jammer dat ik die fantasie niet met iemand kon delen. Gisteren arriveerde iedereen tegelijk, waaronder twee gelovige kinderen en eentje die net ingewijd was in het fenomeen sinterklaas. De eerste vraag was: "Waar zijn de cadeautjes". Tja, die waren nog niet afgeleverd. Sint heeft het druk. De ogen van de ingewijde zeiden genoeg. Ik hoorde zogenaamd enorm gebonk en sprong van de spanning op. Het geluid kwam uit de bijkeuken. En ja hoor, daar stonden grote cadeaus en het was een troep alsof iemand haast had gehad om weg te komen. Maar wat waren er weinig cadeaus. Ingewijde zei: "Vorig jaar waren er veel meer pakjes. Wat weinig." Tja, het is overal crisis” en dat begreep ingewijde. Alles werd naar de kamer gebracht, zes grote cadeaus en in de kamer waren 8 mensen aanwezig. Wie zou er overgeslagen worden? De spanning werd te groot. En toen ging de telefoon, zogenaamd. " Ben jij het Zwarte Piet? gespannen gezichtjes luisterden. "Waren wij te snel" ..."oh"... " Is er nog meer, hebben we niet goed gekeken?"..." Dank je wel Zwarte Piet." Opnieuw naar de bijkeuken met gelovige. Die begon te gillen, zoveel pakjes als er verstopt waren in een wasmand. Ingewijde kwam op het gegil af en zei teleurgesteld: " Boven is niks." En toen zag hij al die pakjes en blij springend werd de mand naar de kamer gebracht. Ingewijde werd volgens mij weer even gelovig. Er waren leuke cadeautjes voor iedereen. Maar hilarisch waren toch wel twee roze cupcakemakers voor de koude kanters en daarbij als aparte cadeautjes verpakt van alles om lekkere cupcakes te maken. Hoe verzon Sint dit, maar leuk en welkom was het wel. Alleen die kleur roze.... Het was een geslaagd feest. Na afloop hebben we gezamenlijk gegeten. En plannen gemaakt voor het op handen zijnde kerstfeest. Wat zou iedereen willen eten. De een wilde kalkoen, de ander juist geen vlees. De een wilde spruiten, de ander absoluut niet. Ingewijde wilde patat met hamburgers, gelovige wilde vissticks met warme worteltjes. De allerjongste, die nog niet zo'n benul had van wat er allemaal gaande was wilde patat met dipdip oftewel mayonaise. Er werd een opmerking gemaakt: " Het lijkt wel een restaurant." En ik zuchtte maar eens diep, want het werd wel erg ingewikkeld. Ik zei, mijn briefje met wensen terzijde schuivend: " Of...gaan jullie liever gourmetten?" Een enthousiast en volmondig ja weerklonk. "Maar dan wel met die lekkere Turkse receptjes van jou." En ik dacht: " Yes!" Dat maakt het voor mij een stuk gemakkelijker. En zo kan het gebeuren dat ik mijn kruidenvoorraad aan het nakijken ben, een lijst maak met benodigdheden en ineens zit ik met mijn hoofd midden in de Kerstsfeer. Morgen de boom maar neerzetten.